Tasmanie part 3; Australie

Hallo lieve mensen,

Het heeft even geduurd maar... Hier zijn we weer :D

Niet TE enthousiast worden want we zijn nog niet begonnen met reizen.

Ik hoor iedereen al zeggen ‘Wow zijn jullie nog steeds aan het werk?’ Ja, helaas!!
Maar we moeten nog even een paar weekjes doorbijten en dan mogen we weer heerlijk gaan genieten van al onze gespaarde centjes.

Voor iedereen nog een mooi nieuw jaar gewenst met een hoop avontuur met veel liefde en geluk. We weten het, we zijn een beetje laat maar ach... Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen!
Natuurlijk ook nog bedankt voor de felicitaties. Het valt niet mee om alweer OUD te worden kan ik jullie vertellen :P.

OUD en Nieuw en verjaardag:

Met me verjaardag hebben we eigenlijk de hele dag lekker gegeten. We gingen 's ochtends naar een bakkerij waar we 4 stukjes gebak hadden uitgekozen.
In de avond gingen we lekker uiteten en daar hebben we heerlijk van genoten!

Met oudjaarsdag moesten we werken.

We hadden van 6uur ‘s morgens tot half 7 ‘s avonds gewerkt. Dus jullie kunnen misschien wel begrijpen dat wij helemaal kapot waren.

In Hobart zouden de meeste feestjes zijn voor oud en nieuw. Jammer genoeg is Hobart 3uur rijden voor ons en daar hadden we alle twee niet zoveel zin in. Dus besloten we maar om gewoon in het mooie dorpje Deloraine te blijven waar we nu onderhand al bijna 2 a 3 maanden staan. Lekker gezellig samen met zijn tweetjes met bier. En als we zeggen dat we met zijn tweeen zijn dan bedoelen we ook echt met zijn tweeen. Niemand was te bekennen in Deloraine.

We hebben nog nooit zo een rustige oud en nieuw meegemaakt! De krekels waren te horen zo rustig was het. Voor ons dus geen oud en nieuw met vuurwerk. Niet echt speciaal, dus moeten we het dit jaar maar extra goed vieren met alle toeters en bellen.

Camping:

Omdat we nu veel aan het werk zijn en lange dagen maken is er niet veel tijd om leuke dingen te doen. Werken, eten en slapen.
Aangezien we op een camping zitten ontmoeten we gelukkig steeds nieuwe mensen.
Deloraine ligt een beetje afgelegen dus er zijn niet heel veel backpackers. Het zijn meer de locals die voor een vakantie naar dit dorpje toekomen.
Het is trouwens een leuk dorpje. De camping ligt heel centraal; vlakbij het kleine winkelcentrum. De camping ligt aan een park met water. In het water is iedere dag een platyplus te zien wat echt heel speciaal om te zien. Ze zijn echt geweldig om te zien en erg schattig. Ze zijn kleiner dan we hadden gedacht; ongeveer 40 a 50cm.

Even terugkomen op de ontmoeting met backpackers.
We hebben een leuke Japanner ontmoet. Makoto is zijn naam. Erg leuke jongen waar we het heel gezellig mee hebben gehad voor 4 dagen. Jammer genoeg gaat hij bij een ander farm werken. Dat farm heeft een eigen camping en daar ging hij naar toe. Maar als we een keer naar Japan gaan krijgen we een rondleiding met onze eigen prive guide Makoto.

Makoto was trouwens met oud en nieuw in Sydney. Hij had heel veel gefilmd en zo hebben we toch nog een beetje kunnen meegenieten van het oud en nieuw in Sydney. Het was echt geweldig!

Ook hebben we nog een geweldige man leren kennen die echt onze harten heeft gestolen. Claudio is zijn naam. Hij komt uit Argentinie maar is verhuisd naar Australie. Hij heeft nog steeds een Spaans accent en dat charmeert hem. Hij heeft al veel gezien van Australie en nu was het eens tijd voor wat afkoeling in Tasmanie. Hij was ook werk gaan zoeken in Tasmanie. Hij had een baan gevonden als pizzabakker. Hij nam na werk altijd stukjes pizza mee of fruitsalade. Echt super lief en het was met liefde gemaakt; dat konden we proeven.
Helaas kreeg hij na 3 dagen te horen dat het bedrijf over was genomen door een andere baas. Altijd zo oneerlijk dat de lieve mensen op deze aarde soms zo worden behandelt.
Hopelijk vindt Claudio snel een nieuwe baan want deze man verdiend het beste. Jammer genoeg werd Claudio daarom verplicht om door te reizen want hier in Deloraine was geen baan voor hem. Op zijn laatste dag kwam hij nog even gedag zeggen en vertelde ons dat hij het niet te lang kon maken want anders raakte hij te geemotioneerd.

Heel fijn om dit soort mensen tegen te komen als je in de sleur zit van werken, eten, slapen. Dit geeft je weer nieuwe energie om door te gaan.

Brand:

Afgelopen dagen hadden we hier erg last van bosbranden.

De geur was hevig. Het rook eigenlijk naar een heel groot kampvuur. Omdat het de laatste dagen ook niet bij ons heeft gewaaid bleef de smog heel lang hangen. Ook leek het soms wel of het sneeuwde op het as wat naar beneden dwarrelde. We hadden zoiets beide nog nooit meegemaakt en het was erg apart.
Drie dagen geleden was de smog zelfs zo heftig dat de hele lucht donkergrijs was. Het leek net of er een hele heftige storm aan zou komen.
Op een website hebben we de brand in de gaten gehouden. Deze site wordt om de zo veel minuten verversd. Net een soort buienradar alleen dan voor bosbranden.
Vandaag staat er eindelijk wind en alle smog is weggeblazen.
Na 5 dagen zien we dan weer eindelijk blauwe lucht en hebben we weer frisse lucht.

Werk:

Qua werktempo gaat het erg goed. We zijn steeds sneller geworden met plukken en dat betekend dat we veel geld kunnen verdienen! De maand december hebben we veel kunnen sparen.

De blokken die we nu moeten plukken raken een beetje op. Er is weinig fruit en er zijn veel mensen waardoor we nu gemiddeld maar $120 pp verdienen. Wel een teleurstelling maar hopelijk komen er snel nieuwe blokken zodat we weer op een gemiddelde zitten van $200 a $250 pp.

Qua werksfeer is het niet leuk geworden. Er worden allemaal emmers met fruit gestolen. Gelukkig (even afkloppen) is er van ons nog geen emmer gestolen. Je zou denken dat het niet gebeurd als je met volwassenen werkt maar dat is alles behalve waar.
We hebben een nieuwe manager die tegen iedereen loopt te schreeuwen. Hij kan de stress niet aan. Hem negeren we dus gewoon lekker!
We hebben ook een Nederlandse jongen bij ons werken die verschrikkelijk is.

Even een klein klaag verhaaltje sorry! Komt ie:

Op werk moeten we allemaal onze sieraden afdoen. Natuurlijk is dit heel logisch want niemand wilt een stukje staal tussen zijn of haar fruit. Ik heb een piercing in mijn oor die ik al 5 jaar heb en niet uit krijg. We zijn ook verplicht een hoofddeksel te dragen vanwege de hygiene met je haar en het fruit. Allemaal heel logisch. Alleen omdat ik mijn piercing niet uitkreeg deed ik mijn haar erover en mijn hoofddeksel zodat niemand het kon zien.
Alleen Koen (onze verschrikkelijke collega) die heeft een piercing in zijn neus. In het tussenschotje van je neus zeg maar. Waar een koe hem normaliter heeft om het even voor iedereen duidelijk te maken. Hij draaide hem als het ware altijd naar binnen in zijn neus zodat niemand hem kon zien omdat hij hem ook niet uitkreeg. Ik gaf hem daar groot gelijk in want ik weet hoe irritant het is om een piercing te hebben die je niet uitkrijgt. Een andere jongen had Koen bij de quality mevrouw (zij gaat over de kwaliteit van het fruit en hygiene van de mensen) gelinkt met zijn piercing. De volgende dag had hij hem op werk laten uitknippen door een andere collega. Koen wist van mijn piercing en ging naar de quality mevrouw toe en zei dat ik hem ook nog in had en dat als hij het heeft gedaan, iedereen het moet doen. Super kinderachtig natuurlijk.

De dag was echt net begonnen en ik had mijn eerste emmer gevuld met fruit. Kwam de quality mevrouw in ene naar me toe en vroeg of ik me piercing nog in had waarop ik natuurlijk ja antwoordde want ik ga over zoiets niet liegen. Ze vroeg mij om hem uit te doen maar ik vertelde haar dat het echt niet ging. Ze werd een beetje geirriteerd en liep weg. 2 minuten later stond onze supervisor voor me neus. Zegt ie: Je moet hem nu uitdoen of je mag naar huis. Ik werd natuurlijk echt super pissig. Er worden elke dag bakken gestolen van mensen en zegt niks daarover. Wij komen altijd op tijd, wassen onze emmers na werk etc. en dan heb ik die piercing in en mag ik vertrekken? Ik werkte onderhand al 2 maanden met deze piercing en niemand heeft hem ooit gezien. Omdat ik hem echt niet uitkreeg moesten we naar huis. Super pissig waren we. Zo oneerlijk. Bijna hetzelfde als met Claudio. Altijd de verkeerde mensen die gestrafd worden voor zoiets. Na 3uur met een tang en een bebloed oor hebben we hem er uiteindelijk uitgekregen.

Onze werksfeer is natuurlijk veranderd door deze stomme situatie.
Natuurlijk heb ik de volgende dag even tegen Koen gezegd wat voor ontzettend zielig ventje hij is en dat Karma om de hoek staat. Ook de supervisor en quality heb ik even laten weten dat het niet goed was hoe ze gisteren hadden gehandeld met de situatie. Ze hadden me ook een pleister kunnen geven en een waarschuwing dat hij er morgen uit moest zijn maar voor deze optie kozen zij niet en stuurde ons naar huis. De supervisor en quality die groeten we niet meer in de ochtend. Tsja, het is niet leuk maar wat er gebeurd was; was ook niet leuk en fair.

Dus... Nu gaan we naar werk en negeren lekker.

Gelukkig hebben we ook leuke collega’s die dit soort momentjes dan gelukkig weten te verlichten.

Reizen:

Genoeg geklaag en gezeur! We gaan het maar eens even hebben over de reis :D

Bijna!!!! We mogen bijna weer reizen. We hebben er echt heel veel zin in en het begint ook al steeds meer te knagen.

6 maart gaat onze Ferry weer naar Melbourne. We hebben dan 88 dagen gewerkt in de agriculture en dat betekend dat we in aanmerking komen voor een second year visa. Dit visa geeft ons een jaar verlenging in Australie om te reizen en werken.

We hebben voor deze optie gekozen omdat onze reisplanning een klein beetje is aangepast. Neem het ons niet kwalijk als dit over een paar maanden weer veranderd want fantaseren en reizen is het heerlijkste wat er bestaat wat ons betreft!

6 maart komen we weer aan in Melbourne. Vanuit daar gaan we door naar Adelaide. Dit gaan we doen via de Great Ocean Road. Natuurlijk gaan we nog wat mooie plaatsen meenemen maar we vertellen jullie nu even ons globale plan.

Van Adelaide gaan we naar Perth. Rond april zijn we in Perth.
We willen namelijk erg graag met de walvishaaien zwemmen wat seizoensgebonden is vandaar dat we hier dan ook rond april willen zijn. Vanuit Perth gaan we door naar Darwin.

Rond juli/augustus zijn we in Darwin. Vanuit Darwin gaan we naar Bali, Lombok en de Gili eilanden. We hebben nog even doorgekeken op de landkaart en Borneo ligt eigenlijk ook best wel dichtbij. Daarom hebben we ervoor gekozen om Borneo ook mee te pakken. In Borneo willen we graag een trip maken om onze verre familie in het wild te zien: De Orang Utan.
Dit vonden wij wel een heel mooi idee en dit wilden we daarom graag met jullie delen.

De rest van onze reis houden jullie van ons tegoed want zoals jullie misschien ook al wel kunnen rekenen zijn we dan al bijna langer weg dan een jaar.

Sorry familie en vrienden maar het is gewoon allemaal zo ontzettend tof! We willen nog even genieten van dit leven voordat we weer terugraken in de sleur van het andere leven.

In maart gaan we dus weer reizen dus dat betekend dat we daarna weer heerlijk gaan schrijven over van alles wat we zien en meemaken.

Tot gauw lieve lezers!

Kus ons

Tasmanie part 2; Australie

Als allereerst bedankt Sinterklaas voor uw lieve gedicht! Dat was een leuke verrassing!

Vragen beantwoorden:

Jan & Wilma: Aurora is het noorderlicht. ‘S nachts kan je dan vooral verschillende kleuren in de lucht zien. Erg mooi! Wij hebben het helaas nog niet meegemaakt.

Dennis & Marieke: Frambozen plukken verdiend redelijk! Als je goed je best doet verdien je meer dan het minimumloon en dat is hier $22,48 per uur op Tasmanie. Als je goed je best doet kan je loon per uur wel oplopen tot $40,00.

We zouden wel nog ander werk kunnen doen maar daar hebben we ons niet echt in verdiept. Dat soort baantjes zijn iets moeilijker te vinden dan dit soort standaard baantjes. Ook zit er aan ander werk meer tijd in omdat je daar vaak uitgebreid voor moet solliciteren, iets waar wij geen tijd en zin in hadden haha.

We proberen altijd zo goedkoop mogelijk te eten. Dat betekend: Noodles!!! Dit mengen we dan zo af en toe met ei, kip en groente. Ook eten we wel eens pasta met verschillende sausjes of rijst met verschillende sausjes. Niet elke dag vlees zoals je leest! Dat is erg duur hier. Maar des te lekkerder is het weer als je het eet!

Natuurlijk koken we het wisselen af. Maar Jimmy vind het leuk om te koken en ik was dan af. En zo doen we dat andersom ook natuurlijk.

Ons reisverhaal

16 november t/m 8dec

Voor de geen die dachten dat we in de zak van Sinterklaas waren meegenomen... We zitten niet in Spanje maar nog steeds aan de andere kant van de wereld in Tasmanie.

Na een paar dagen hadden we zelf werk maar opgebeld want we hadden er nog steeds niks van vernomen. De vrouw die we spraken aan de telefoon beloofde ons terug te bellen met meer informatie. In de middag belde ze terug om ons te vertellen dat we over 2 dagen konden beginnen met werken. Haha! Zo zijn we 10dgn aan het wachten en zo in ene mogen we over 2 dagen beginnen met werken.

Werk:

Wie tijd heeft bedacht... Die geen haten wij echt. Helemaal omdat we om 4:45 de wekker moesten zetten. Nee dit is niet menselijk! Dat vonden wij ook. Kwart voor 6 aanwezig zijn en dag 1 wil je natuurlijk niet te laat komen.

We waren op tijd en natuurlijk hadden we als collega’s veel Aziaten. Altijd super leuke en vriendelijke mensen.

We kregen een introductie en gingen meteen aan de slag want stilzitten kan natuurlijk niet op een farm.

We dachten dat we aan de slag zouden gaan met frambozen maar we begonnen als eerst met het plukken van bramen. Deze vrucht hadden ze dus blijkbaar ook op het farm. Iedereen kreeg 8 witte emmertjes die je met een riem op je heupen vastmaakt zodat je daar het fruit in kan doen. 5 emmertjes mag je vullen met fruit, 1 emmer mag je vullen met jam (jam = het kleine, verrotte of te rode fruit wat je perongeluk plukt). In de onderste 2 emmers mogen geen vruchten zitten. Dit zijn gewoon je base buckets (emmers) en mag je niet vullen.

Natuurlijk is het altijd even inkomen maar na dag 1 dachten we alle twee wel van... Nou dit kunnen wij wel 2 a 3 maanden volhouden.

We zullen even uitleggen hoe onze ochtend er uit ziet bij de bramen: Je bent kwart voor 6 aanwezig op werk. Meteen klaar staan met de emmers om je middel. Handschoenen aan (moet niet mag wel). Daarna wordt je aan een laan gekoppeld en daar pluk je het fruit. Als je 5 emmers vol zijn dan ga je naar een tafel. Bij deze tafel staan bakjes en dekseltjes en een weegschaaltje. Jaaaa dit hadden wij dus ook even niet aan zien komen: We moesten dus ook nog zelf het fruit inpakken. Dit kost best wel wat tijd want zo mogen er dus niet te rode bramen inzitten, te klein of verrotte. Als je denkt dat het bakje goed gevuld is met voor in jou ogen de perfecte bramen zet je het bakje op de weegschaal. Het bakje mag 146gr en max 150gr zijn. Na het wegen doe je de deksel er op en zet je hem in een kartonnen tree. In een kartonnen tree gaan 12 bakjes bramen. En uit 5 emmers vol bramen kan je wel 3 kartonnen treeen halen (+- 36 bakjes).

We worden betaalt per bakje en niet per tree. We begonnen de prijs met $1,10. Opzich wel lekker maar in het begin ben je natuurlijk helemaal niet snel dus valt de prijs erg mee qua hoe lang je er over doet. Nu vandaag (8dec) zit de prijs per bakje al op $0.50. Het is echt best wel weinig. Maar er is nu meer fruit en je bent natuurlijk na 2 weken werken al een stuk sneller dan op dag 1.

Maar goed; even terugkomen op de kartonnen treeen. Als klaar bent en je emmers zijn leeg. Sticker je de treeen met jou naam. Deze stickers schrijf je ‘s ochtends meteen al want zo kan je meteen door. Na de stickers er op te hebben geplakt loop je naar een huifkar en daar staat de manager. Hier zeg je je naam en lever je de treeen af. Dan check je bij de manager of hij jou aantal goed heeft genoteerd bij jou naam. Als dat correct is loop je snel weer naar een nieuwe laan of naar je oude laan als je daar nog niet klaar was.

Als alle lanen gedaan zijn dan gaan we double up doen. Dat betekend dan dat je bij de mensen in een laan gaat staan die nog niet klaar zijn. Op deze manier ben je ongeveer allemaal tegelijk klaar en kan je daarna samen door naar de frambozen.

Hoe ziet het eruit bij de frambozen: Eigenlijk is het niet heel anders dan het plukken van de bramen.

Zo is de pluktechniek van frambozen anders. Als frambozen rijp zijn; zijn ze echt gemakkelijk van de plant af te halen. Bij frambozen mogen we ze weer niet te rood plukken want deze zijn meestal zacht. Ze worden dan zelfs een beetje paars. Deze doe je dan in je jam emmer omdat deze niet verpakt mogen worden in je bakje. Als de frambozen nog niet helemaal rijp zijn; dan zijn ze een klein beetje neonroze, dan mogen we ze ook plukken. Frambozen rijpen namelijk nog in het bakje een beetje door.

Bij frambozen krijgen we ook weer een eigen laan aangewezen en gaat het er hetzelfde aan toe als bij de bramen, ook dubble up en ook weer zelf inpakken. De inpak regels zijn wel weer anders bij de frambozen. De bakjes waar de frambozen ingaan is trouwens ook anders. De bakjes zijn al voorzien van een dekseltje alleen de kleine tissues moet je er zelf in doen. Ook moet je hier de kartonnen treeen zelf vouwen. Vraag ons niet waarom maar het is zo :P

In de bakjes van frambozen gaat 154gr tot max 158gr. In de kartonnen treeen gaan ook weer 12 bakjes en ook hier worden we weer per bakje betaalt. De prijs fluctueert van de framboos nog steeds. We begonnen met $2,00 per bakje en nu zitten we alweer op $0.60. Bij een ander blok van de frambozen krijgen we $0,80 per bakje.

De prijzen verschillen per dag en horen we aan het begin van de dag. De prijzen kunnen nog veranderen maar niet lager dan wat er gezegd is aan het begin van de dag. Dus als de manager zegt dat het $0.80 is kan het niet minder worden dan dat maar het kan wel meer worden.

Na twee weken werken zijn we natuurlijk al een stuk sneller dan als in het begin. Maar er is ook veel veranderd op werk. Er zijn namelijk nieuwe mensen bijgekomen. Mensen uit Tonga. Nou dit hebben we geweten ook. Ze zijn vliegensvlug en als je niet oppast pikken ze fruit uit je laan. Het is niet meer ohh lekker rustig aan fruit plukken want je moet hun tempo wel een beetje proberen aan te houden anders is al je fruit weg. De mensen uit Tonga komen hier al 4 jaar dus die weten natuurlijk alle trucjes van het snelle werken al. Omdat wij die nog niet kende en wij natuurlijk altijd over alles heel eerlijk zijn was dit echt even wennen. We moesten onze mentaliteit even omschakelen. Dat betekende voor ons: Snel en strategisch werken net als de rest. Soms een beetje smokkelen om sneller te werken. Eigenlijk zijn wij helemaal niet zo maar zoals jullie ons wel kennen; aanpassen kunnen we snel en goed.

Nu gaat het gelukkig veel beter en kunnen wij die mensen uit Tonga bijbenen. Op deze manier kunnen ze ook geen fruit uit je laan pikken omdat je de hele tijd met hun op hetzelfde stuk blijft in de laan. Je staat namelijk als het ware tegenover elkaar met de planten tussen je in. Als je niet snel genoeg bent pikken ze door de bosjes heen fruit vanuit jou kant. Heel kinderachtig maar het gebeurt!

Gelukkig hadden we dit snel genoeg door en weten zij nu ook wel dat wij het in de gaten hebben en doen ze het alleen bij mensen die niks durfen te zeggen.

Er zijn dus jammer genoeg niet heel veel backpackers. Er zijn veel mensen uit andere landen die komen hier werken om hun gezin in hun eigen land te onderhouden. Dit maakt de sfeer wel anders op het werk. Wij zijn hier maar even en gaan dan weer door met reizen. Maar de meeste mensen willen het geld echt uit de dag halen. Wij natuurlijk ook maar wij hoeven niet ons hele gezin te onderhouden dus is onze instelling iets anders.

Elke dag staan we dus om 4:45 op. We mogen 13 dagen achter elkaar werken en daarna moeten we 1 dag vrij nemen. Tot nu toe hebben we na 7 dagen werk 1 dag vrij genomen en daarna zijn we weer 7 dagen gaan werken en 1 dag vrij. Tot nu toe bevalt dit ons prima. Het werk is nog niet super vermoeiend en maken nog niet hele lange dagen. We werken gemiddeld 7uur per dag. Dit is voor fruitplukken echt heel kort. Als het seizoen er is (midden december) gaan we waarschijnlijk wel dagen van 10-14uur maken. Het is lang maar wij willen geld verdienen dus dat maakt ons niet uit. En ach... het vroege opstaan went! We gaan ook vroeg slapen dus dat maakt het opstaan iets makkelijker.

Voorderest doen we na werk niet zo veel. Een beetje uitrusten, spelletjes doen en af en toe even een wasje draaien. Soms een klein beetje saai maar ach, dit is voor even en dan kunnen we weer lekker doorgaan met reizen!

Omdat we zijn begonnen met werken worden de verhalen natuurlijk ook wat minder. Tenzij jullie allemaal elke dag willen weten hoe onze, meestal standaard werk dag er uit ziet. Denk het ook niet! Verder proberen we nog wel up to date te blijven met zo nu en dan af en toe een filmpje of foto op instagram. De foto’s op de site hebben een beetje vertaging maar houden jullie tegoed van ons zodra we ergens wifi hebben komen ze online te staan

Tasmanie; Australie

Hallo lieve mensen!

We hopen natuurlijk dat jullie nog steeds van onze mooie reisverhalen aan het meegenieten zijn.

We lezen jullie reacties met veel enthousiasme. Nog meer reacties zijn altijd welkom :PHet mogen natuurlijk ook vragen zijn. Wij zullen de vragen dan beantwoorden en die kunnen jullie dan volgende keer terugvinden bovenaan ons nieuwe reisverhaal. Want ook wij hebben wel eens een keer een avondje niks te doen en is reacties en vragen beantwoorden erg leuk.

Momenteel zijn wifi plekken heel schaars en dat betekent, wel verhalen op de website maar helaas worden de foto’s een wat lastiger verhaal.

Jullie houden ze echt te goed van ons en we zorgen dan ook dat wanneer we een wifi plek hebben we ze meteen online zullen zetten.

Voor nu: Hou onze Instagram (Zie rechts in beeld kopje ‘LINKS’) goed in de gaten want hier plaasten wij wel foto’s op die recent zullen zijn. Dit kost ons namelijk weinig internet. Foto’s op de site zetten kost ons jammer genoeg te veel internet op onze telefoon maar omdat we jullie tevreden willen houden zullen jullie op Instagram mooie foto’s terugvinden die bij onze reisverhalen horen.

18 okt

Superrrrrr vroeg opgestaan, 4:30! ja om half 5 in de ochtend moesten we al opstaan. Want er zou een marathon gehouden worden en om 6:00 s’ochtends werd de weg al afgesloten en moest je mega erg omrijden. Het was ongeveer 30min rijden misschien wat langer dus we wilden om 5:00 gaan rijden zodat we mooi optijd waren. De avond ervoor hadden we al broodjes gemaakt en de hele auto klaar gemaakt zodat we meteen konden gaan. Scheen dus dat je geen verse groentes en fruit mag meenemen en dat we ook nog eens onze butaan flessen moesten afgeven ons fruit werd weggegooid maar onze butaan flessen mogen we aan het einde van de boot trip weer ophalen. Daar gingen we dan we reden aan boord rond een uurtje of 7:30 en om 9:00 zou de boot vertrekken en we zouden om 18:00 aan komen. Voordat we de boot gingen verkennen hadden we eerst een plekje uitgezocht om even te zitten en nog wat dingen op te laden. We zaten nog geen 5min of er gebeurde al iets heel geks, een man/vrouw werd onwel we konden niet goed zien wat het was maar die geen viel neer in de hal waar wij op uitkeken. Er stond een man bij die te hulp schoot en er kwam personeel op af. Aan de reacties te zien was het slecht. Er werden meteen doeken gehaald en binnen 1 minuut stond er 10man personeel ambulance en brandweer omheen. Door de doeken die werden opgehangen scheen licht, en we zagen dat die man/vrouw gereanimeerd werd. Door de op en neer bewegende schaduwen. Het was dus echt niet goed. Even later hoorde we iemand “ALL CLEAR” roepen, en we hoorden een harde dof. Ze probeerde hem weer tot leven te wekken met een difribilator. Het duurde nog heel even en toen werden er meer witte lakens gehaald. De man/vrouw was overleden dachten we! Binnen 10min was er politie en die begonnen al meteen foto’s te maken en verklaringen af te nemen. Nu wisten we het zeker dat die geen was overleden. De kapitein had omgeroepen dat er een uur vertraging was om een “medische reden” aangezien maar heel weinig mensen af wisten van dit ongeluk en hij natuurlijk geen paniek wilde zaaien. Uiteindelijk gingen de deuren van de hal dicht de doeken werden nog net weggehaald voordat de deuren dicht waren en hij/zij was bedekt met witte lakens. Na zo’n 15min gingen de deuren weer open en er stond een bordje in de hal dat het glad kon zijn want ze hadden nog even snel de hal geschrobt en de boot begon te varen. Wat een begin van de reis. Die man/vrouw had niet the spirit van Tasmanie maar zal wel altijd blijven rond dwalen tussen de zee van het vaste land en Tasmanie.

Uiteindelijk kwamen we om 8 uur savonds aan en waren we om 9 uur van de boot af.

We hadden snel een gratis camp spot uitgezocht die niet te ver was, aangezien rijden in het donker niet heel lekker is om te rijden met al de wilde dieren die snachts rond huppelen.

19 okt

Vandaag gaan we langs twee bedrijven om ons aan te melden voor werk. (we hebben besloten om in Tasmania te gaan werken) het eerste bedrijf waar we langs gingen was een bloemen bedrijf, bollen planten en lily’s plukken. Het andere bedrijf was voor fruitplukken. De bedrijven hadden ons aangeraden om eerst onze reis door Tasmania af te maken aangezien we net iets te vroeg waren voor het seizoen. Voordat we verder gingen moesten we alleen nog een nieuw gas pitje kopen aangezien de oude het gisteravond had begeven! Omdat we als laatst bij het bloemen bedrijf hadden gekeken hadden we daar ook onze camp spot uitgezocht. Een super mooi plekje gevonden aan het strand bij Wynyard. Daar hadden we ook de backpacker Anthony ontmoet aardige jongen uit zwitserland waar we een chille avond mee hebben gehad.

20 okt

Anthony gedag gezegd en wij gingen naar het laatste bedrijf toe waar we ons nog wilden inschrijven voordat we echt aan de reis in Tasmania begonnen. Costa’s fruitplukken leuk gesprekje gehad met de mensen aan de bali en we hadden meteen een kopie van onze paspoorten laten maken om zo in het systeem te komen, we mochten zelf een datum opschrijven wanneer we beschikbaar waren. Aangezien we dus nog iets te vroeg waren voor het seizoen besloten we om vanaf 16-11-15 beschikbaar te zijn zodat we een klein maandje hadden om door Tasmania te reizen voordat we gaan werken. We hebben ook een hengel gekocht zodat als we wat vangen we altijd lekkere verse vis bij ons avond eten hebben. Daarom ook meteen een plek uitgezocht bij de zee om de hengel te testen, helaas niks gevangen. Omdat de ipod alleen werkt als de auto aanstaat hebben we ons zelf ook maar op een klein boxje getrakteerd zodat we altijd en overal toch nog muziek hebben, meteen de rest van de avond lekker muziek geluisterd voordat we gingen slapen.

21 okt

Raar maar waar ik (Jim) ben door mijn rug gegaan die water jerrycan was toch iets zwaarder dan ingeschat. We zijn naar Launceston gereden, want we gaan onze reis beginnen aan de east coast dan via de kust naar beneden naar het zuiden en dan via het midden zuiden richting zuid west, west coast en via het noorden weer naar devonport waar we aankwamen en dus ook ons werk zullen beginnen als het mee zit. Aangezien we alweer een tijdje niet gedouched hadden gingen we maar naar een betaalde camping om even te douchen en kleren te wassen.

22 okt

Eindelijk weer eens wat anders dan brood met pindakaas in de ochtend, pannekoeken dit keer!

Lekker met maple syrup en suiker. We hadden ook gezocht naar een internetcafe omdat de camera langzamerhand wel een beetje vol aan het raken was en we de foto’s dus nodig op dropbox moesten zetten. Dit was ook nog een heel gedoe, in Taiwan was dit veel beter en sneller dan hier in Australie/Tasmanie het internet is traag en de computers zijn oud! Dus dan maar een internetcafe zoeken, maar zelfs dat was nog niet zo makkelijk aangezien ze allemaal gesloten/failliet waren. We zijn daarom maar door gereden naar Mount William ons eerste National Park in Tasmania en vanaf hier wilden we de reis beginnen, aangezien het nog een eindje rijden was besloten we een break te houden bij een meertje wat we hadden opgezocht via wiki camps, het scheen dat hier wilde platypusen gezien konden worden. En we hebben ze nog gezien ook, twee zelfs! Ze waren wel veel kleiner dan gedacht maar super leuke diertjes om naar te kijken. Als ze onderwater gingen kon je ze zelfs volgen door de luchtbelletjes te volgen.

23 okt

Mount William National Park vonden we alle twee niet zo speciaal. We hadden trouwens in het begin van Tasmanie een National Park pas gekocht. Deze is 10 weken geldig en kunnen we in elk National Park van Tasmanie gebruiken. Voor elk National Park wat je hier wilt zien en belopen moet je namelijk betalen. Erg duur maar als je zo een pas neemt ben je veel voordeliger uit!

Maar goed om bij Mount William te blijven... Misschien hadden we gewoon de verkeerde looproutes uitgekozen.

We hadden dan weer wel een prachtig campingplekje wat het weer goed maakte. Leuk bij het strand en ook nog een aardige mensen ontmoet. Rob en Yvonne. We zagen dat Rob een hele uitgebreidde visser was dus die hebben we even gevraagd om ons te helpen met de hengel. We hadden zelf wat in elkaar geflanst maar het lood en de haak hingen enorm dicht bij elkaar. Zo zou er natuurlijk geen vis op af komen. Met alle liefde wilde Rob ons helpen. Hij had het helemaal voor ons gemaakt en er zitten nu 2 haken aan en een nieuwe stukje lood! Fingers crossed.

Helaas niks gevangen maar toch even lekker bezig geweest.

We werden door Rob en Yvonnen uitgenodigd om bij het kampvuur te gaan zitten en dan konden we natuurlijk niet afstaan!

Lekker veel gekletst en toen was het alweer tijd voor bed. Waar we er uiteindelijk achter kwamen dat we samen vandaag precies 2 jaar met elkaar waren haha! Typisch wij weer! Daarom houden we van elkaar :P

24 okt

We blijven lekker nog een nachtje waar we gister ook waren. Een heerlijk plekje en de zon schijnt! Vandaag weer een nieuwe dag om te vissen! We hebben eerst krabbetjes gevangen onder de stenen zodat we dat aan onze haak kunnen doen. NEE mannen in Nederland hier is het ECHT vissen! Geen brood of maden aan je hengeltje maar gewoon een krab want hier vangen we serieuze vissen!!!

Oke... we hadden niks gevangen maarrrrr we hadden wel beet en er was een paar keer aan ons aas geknabbeld. De volgende keer hebben we dus gewoon een vis :D

We werden uitgenodigd door Rob en Yvonne voor een BBQ. Erg lief van ze! Ze waren zo open en gastvrij. Als arme backpacker kan je helaas niet echt wat terug geven maar volgens mij vonden ze het al helemaal geweldig dat we hun verhalen aanhoorden, dus zo zijn wij een luisterend oor voor ze en hebben wij het gezellig en gratis eten! TOP! Als toetje na Marshmellows!!! Wat een verwennerij.

25 okt

Vandaag vroeg op want het is weer tijd om door te gaan naar het volgende National Park: Douglas Apsley National Park.

Natuurlijk Rob en Yvonne gedag gezegd en 10x bedankt voor alles waar ze ons mee hadden geholpen. We kregen nog een adres van ze zodat als we in de buurt van Hobart zijn we maar even langs konden komen als we een douche nodig hadden of als we moesten wassen. Erg aardig van ze!

Bij Douglas Apsley een wandeling gemaakt van 3 uur. Het was niet echt wat we er van gehoopt hadden en waren helemaal kapot na de wandeling. Wel even lekker gepraat zo onderweg met het praten en dat is natuurlijk altijd wel even gezellig. We moeten altijd even tegen onszelf zeggen dat we gewoon er aan moeten wennen niet iedere dag wat moois te zien want ook niet alles is mooi of naar onze smaak!

Opweg weer in de auto en weer een prachtige campingspot gevonden aan het water.We mogen trouwens alleen in de zee vissen en niet in meren. Dus helaas de hengel kon niet uit. Morgen gaan we vroeg door naar een ander National park: Freycinet.

Tsja, als we een pas hebben moeten we er ook vol gebruik van maken natuurlijk!

26 okt

Alle twee niet lekker geslapen!

In de nacht dacht ik (Sammy) dat ik allemaal lichten zag. Ik dacht dat er Aurora was. Dat heb je namelijk hier ook op Tasmanie! Ik had Jim wakker gemaakt en zei dat ik dacht dat ik Aurora zag. Op dat moment zagen we een hevige flits... helaas het was onweer en geen Aurora. Daarna brak het ook helemaal los, regen en onweer.

De ochtend dat we wakker werden lagen we helemaal in een deuk om vanacht. Jimmy zat me te plagen over mijn verkeerde interpretatie over de Aurora.

Het was nog steeds niet echt lekker weer toen we ons bed uitkwamen dus besloten we het stadje in te gaan om te kijken of er een bibliotheek was. Er was niks hier in het stadje. Gelukkig klaarde het weer op en besloten we om toch nog wat wandelingen te maken. 3 mooie wandelingen. Hier in Freycinet is het tot nu toe wel erg mooi!

27 okt

We wilden vandaag lekker uitslapen maar we waren toch vroeg wakker. Er zijn niet heel veel wandelingen hier in Freycinet dus we konden lekker rustig aan doen in de ochtend. Even lekker lang in bed blijven liggen. Daarna gingen we ons klaarmaken voor een laatste wandeling. We zijn vandaag naar 1 van de mooiste stranden ter wereld gelopen. En we snapten ook waarom deze in de top 10 zat van mooiste stranden ter wereld. Wit zand, azuur blauw water; kortom een plaatje.

Wandeling was 2 a 3 uur maar was het zeker waard. Echt mooi en gelukkig hadden we ook lekker weer wat natuurlijk nog mooier maakte.

Daarna zijn we een flink stuk doorgereden naar Sorell. Onderweg weer boodschapjes gedaan voor de hele week en morgen hebben we nog geen dingen op de planning.

28 okt

Niks bijzonders gedaan vandaag. Uiteindelijk hebben we maar besloten om toch maar naar een betaalde camping te gaan. Soms mis je gewoon even die warme douche, het uberhaupt schoon zijn en even wifi zodat je toch eventjes met de mensen kan skypen als dat kan.

Was een mooie luxe camping maar best wel duur dus het plan is hier niet om te blijven.

29 okt

Goed geslapen en weer een mooie nieuwe dag! Lekkere pannenkoekjes gemaakt en we kunnen er weer aan tegenaan vandaag.

We zijn naar de Bunnings gereden (een soort GAMMA). We moeten er toch echt aan geloven om even wat klusjes te doen in de auto. We improviseren iedere avond wat met handdoeken voor de ramen maar we hebben maar vier handdoeken en we hebben 8 ramen dus er komt heel veel licht doorheen wat vervolgens ook niet echt privacy geeft. Dus hebben we maar besloten om gordijntjes te maken. Stuk gordijnlijn gekocht en bij de Kmart (hele grote winkel waar ze alles voor heel goedkoop hebben) een gordijn.

De spullen zijn er dus de gordijnen kunnen we binnenkort gaan ophangen en zijn we af van onze mooie improvisaties.

We zijn daarna doorgereden naar South West National park. Hier gaan we morgen de Tahune Airwalk doen.

30 okt

Gister zijn we laat gaan slapen. Lagen lekker te klessebessen in de auto en voor je het weet is het alweer veelste laat. Helaas waren we weer een beetje vroeg wakker dus waren we alle twee lekker moe. Ondanks dat, Tahune Airwalk here we come. Het is een wandeling tussen allemaal hoge bomen. Maar dan ook echt heel erg hoog. Via een soort architecturig ijzerwerk kwam je tussen de hoogtes van de bomen. Op deze manier had je nog een mooier zicht over het bos met de hoge bomen. Wij dachten dat de bomen dik en lang waren maar helaas waren ze dun en lang. Maar het nam niet weg dat het een leuke wandeling was. Best wel jammer dat we er ook nog eens geld voor moesten betalen maar ach, zoals we al eerder zeiden; niet alles kan leuk en mooi zijn. Klinkt trouwens best ontevreden zo maar zo bedoelen we het helemaal niet hoor!

Na de Tahune Airwalk hebben we maar Rob en Yvonne gebeld. Omdat we natuurlijk zoveel mooie dingen zien, schieten we ook veel foto’s. Helaas is de wifi en internet hier niet zoals in Taiwan. Veel slechter! Want onze foto’s moeten we nu toch echt een keer op dropbox gaan zetten want ons kaartje begint aardig vol te raken.

We hadden aan Rob en Yvonne gevraagd of zij misschien een plek wisten waar snel internet was. Rob stelde meteen voor om langs te komen om de foto’s bij hun thuis te doen. Dit aanbod konden wij natuurlijk niet afslaan en besloten daar heen te rijden.

Eenmaal daar aangekomen natuurlijk weer lekker gekletst, wat fotootjes op dropbox gezet (helaas ook zij hadden super slecht internet maar dat hebben we natuurlijk niet gezegd) en stelden ze ook nog eens voor om te blijven slapen en eten.

Ja, backpackers slaan niet zo een voorstel over. Lekker eten, warme douche en weer even een bed waar je je normaal kan omdraaien (geen hoofd en elleboogstoot tafferelen met het plafond van de auto).

31 okt

Heerlijk geslapen!

Gisteren nog even lekker warm gedouched en daarna zijn we als prins en prinses in slaap gevallen!

Vandaag gaan we naar de markt in Hobart. De Salamanca markt heet het. Hier staan allemaal locals met lokale producten. Net zoals in Nederland eigenlijk. Natuurlijk altijd leuk om daar even de tourist uit te hangen.

Allemaal leuke kraampjes met dingetjes van Tasmanie. Van spulletjes tot aan overheerlijke snacks. De lekkere snacks konden wij natuurlijk niet overslaan! Ik (Sammy) had een burrito gevuld met kangeroo vlees, bruine bonen met sla en een pittig sausje. Echt wauw! Wat een heerlijk stukje vlees was dat in combinatie met alles! Overheerlijk gewoon. Kangeroo vlees is trouwens heerlijk. Ze hadden het vlees laten stoven een heerlijk gekruid, een soort draadjes vlees leek het.

Jimmy had een overheerlijke kipkurrie pie genomen. Pies zijn hier heel populair en zijn er in verschillende smaken en voormaten. Wat is een tourist als ie geen touristen dingen doet? Dagwood dog eten. Het klinkt misschien iet wat vies maar het is heerlijk. Het is een soort gefrituurd broodje op een stokje en daar middenin zit dan een hotdog. Lekker!!!

Buikje rond en weer op naar Rob en Yvonne want ze hadden ons nog een keer uitgenodigd met eten (konden we natuurlijk weer niet overslaan).

Eenmaal daar aangekomen hebben we een begin gemaakt aan de gordijntjes. Rob had natuurlijk een boor voor ons die wij eigenlijk ook wel nodig hadden om de gordijnlijn vast te schroeven in de auto.

Daarna hebben we een lekker hapje gedaan en zijn we weer doorgegaan met de gordijntjes.

We hebben ze afgekregen en we zijn echt super tevreden en trots op onszelf! EINDELIJK slapen zonder al te veel lichtinval! Hallo lekkere nachten!

Laatste nachtje dan maar bij Rob en Yvonne slapen, ook dit konden we natuurlijk weer niet afslaan!

1 nov

We gingen vanacht om 5 uur pas slapen. We hadden namelijk live de rugby wedstrijd gekeken tegen Australie en Nieuw Zeeland. We hadden een eigen tv op ons kamertje bij Rob en Yvonne dus dat hadden we lekker vanuit bed kunnen kijken. Stiekem waren wij voor Nieuw Zeeland want die zijn altijd echt heel erg goed. Het was mega spannend maar uiteindelijk had Nieuw Zeeland toch gelukkig gewonnen!

Maar goed, nu het vroege opstaan haha! Want we vonden niet dat we daar de hele ochtend in ons bed konden stinken dus wilden we vroeg op staan. Klein beetje moe maar het ging nog wel. We hadden ontbeten en afscheid genomen van Rob en Yvonne. Zulke lieve gastvrije mensen echt even fijn dat er weer even voor je gezorgd wordt!

Na het afscheid zijn we doorgegaan naar Bonorong. Dit is een wildlife rescue centre. Hier geven ze rondleidingen en informatie over de dieren die daar zitten. Hier in Tasmanie liggen enorm veel dode dieren langs de weg (in Australie trouwens ook). Het rescue centre is er voor de baby diertjes die zijn achtergebleven in de aangereden moeder. Het idee is dat ze ook weer de wijde wereld worden ingezet dus het is een goede organisatie.

Leuke dag daar gehad.

We zijn doorgereden naar Mount Field waar we morgen wat wandelingen gaan maken. In het bos stonden we op een mooi plakje direct bij Mount Field.

2 nov

Heerlijk lekker lang uitgeslapen. Jaaaa jullie lezen het goed: Uitgeslapen! Het mag en kan allemaal op reis. Heerlijk genieten en doen waar je zin in hebt die dag. Welcome to our life.

Vandaag een mooie wandeling gemaakt van 3 uur. We hebben allemaal watervalletjes gezien en veel rainforest.

Terug van wandelen heb ik (Sammy) mijn haar even geverfd. Ik hoor het iedereen alweer zeggen heb je haar weer!! We zijn weer back to black! Onder is het nog blond en de rest is lekker zwart! Best moeilijk zonder moeder die het normaliter altijd voor me doet. Maar gelukkig heeft Jimmy de kapper mij goed geinstrueerd en is het eigenlijk echt nog heel goed gelukt!

Daarna hebben we even rustig aan gedaan lekker muziekje geluisterd.

Vandaag zijn we gebeld door werk; of we over 3 dagen naar de introductiedag wilden komen. We hadden nee gezegd omdat we eigenlijk nog helemaal niet klaar zijn met ons rondje reizen. Uiteindelijk hadden we die vrouw maar weer terug gebeld want we hebben gewoon werk nodig! Dat rondje reizen kunnen we na werk natuurlijk ook nog wel doen.

3 nov

Vandaag zijn we naar de Gordon Dam gereden.

Wat een prachtige route was dat! Zo veel mooie natuur bij elkaar. Mooie meren met bergen en vooral de stilte! Echt heel erg mooi.

Gordon Dam is dus echt een enorme dam. Wij zijn beide nog nooit een Dam op geweest en het was voor ons dan ook echt enorm spectaculair om dat van dichtbij te zien en erover heen te mogen lopen. Indrukwekkend groot en qua architectuur ook indrukwekkend om te zien. Het water wat de dam tegen moest houden was zwart. Dat is een normale kleur hier in bepaalde meren vanwege de vulkanische bodem. Het lijkt eigenlijk op koffie.

Helaas was hier op de weg helemaal niks qua campings dus moesten wij de hele mooie route ook weer terugrijden. Dus zijn we weer een stukje richting Devonport gereden en sliepen we bij Ellendale.

4 nov

Nog nooit zo een koude nacht in de auto gehad. Neusjes koud en vesten aan. ‘S morgens zon op de auto en waren we gebakken kreeftjes. Welkom in ons campingleven!

Vandaag was het echt super lekker weer. Rustig aan en van de zon genoten. Om 15uur besloten we toch maar om een stuk te rijden richting Devonport want anders wordt het zo kortdag met rijden. Na 2 uur rijden waren we aangekomen bij Liffey. We konden de slaapplek niet vinden dus we staan nu gewoon ergens op een grasveld met bomen. Campingproof genoeg voor ons. Morgen gaan we naar de Liffey falls (watervalletjes).

5 nov

Vandaag staan de Liffey Falls op het programma. We sliepen heel dichtbij dus konden vanochtend lekker rustig aan doen.

De wandeling was erg leuk en we hebben mooie foto’s kunnen maken. We zijn daarna doorgereden naar Devonport. Tussendoor even wat boodschapjes gehaald en zijn doorgereden naar een betaalde camping in de buurt van de introductiedag. We moesten namelijk weer even wat dingetjes opladen, douchen etc. En in de buurt van de introductie lokatie was ook niks gratis in de buurt om te slapen. Morgen vroeg op voor de introductie dag dus nu lekker slaapie doen!

6 nov

Introductiedag... Een halfuurtje zeggen wat je wel en niet mag doen bij het frambozen plukken, wat papierwerk invullen en toen konden we gaan! Tussen de 5 en 10dagen worden we gebeld en kunnen we aan de slag als jaaaa jawel echte Frambozenplukkers!

Kwart voor 9 stonden we weer buiten. De dag is dus nog maar net begonnen. Wat gaan we doen?

We hebben nog 10 dagen dus kunnen we best het hele rondje nog afmaken vonden we. Doorgereden naar Stanley. Hier waren we even het informatie centrum ingelopen om wat meer informatie te verkrijgen over de Tarkine. Dit is ook een soort van National park waar je verschillende wandelingen kan doen.

We sliepen bij Marrawah. Een prachtige gratis free campingspot (jaaaa wikicamps moet toch weer even genoemd worden!). Morgen beginnen aan de Takine!

7 nov

Onze Tarkine trip begon bij Stanley want via Stanley kon je in een keer doorrijden naar de west coast en via de west coast gingen we dan door naar de Tarkine. We werden vandaag weer wakker met een van de mooiste uitzichten zand zee en zon. Onze eerste stop zou The Edge of the world zijn dit is een plek aan de west coast waar de zuiverste en schoonste lucht op aarde is, want vanaf dit punt in Tasmanie is er geen land tot aan Zuid-Amerika. Er stond super veel wind toen we aankwamen en de zee was ruig maar zeker het tripje waard want het was echt mooi. We kwamen er trouwens ook achter dat we dit makkelijk in 2 dagen konden doen in plaats van 5 want de hiking trails waren kort en dus snel te doen. We reden door naar de Julius river dit was het begin van de Tarkine Drive. We hadden hier 2 tracks gelopen maar die waren niet echt heel bijzonder, veel mensen van Tasmanie hadden ons de Tarkine aangeraden dus misschien hadden we er iets te veel van verwacht. We besloten om hier te slapen en morgen weer verder te gaan.

8 nov

Vandaag hadden we lekker rustig aan gedaan de loopjes waren kort dus we hadden zeeen van tijd.

Gisteren waren we trouwens ook nog naar de Wes Becket Falls gegaan dit was wel een super mooie hiking track die naar een prachtige waterval leidde, door het bos en langs diepe afgronden en veel omgevallen bomen moest je je maar door de weg heen klimmen om weer op de route te blijven. Het was echt een leuke afsluiter van de dag.

Vandaag waren we naar de Milkshake Hills gegaan hier was niet veel aan we hadden het eigenlijk allemaal al wel een beetje gezien en het herhaalde zich alleen. Dus we waren door gereden naar de laatste locatie die we wilden doen van de Tarkine Drive. Maar die konden we helaas niet vinden!

Uiteindelijk waren we weer naar Boat Harbour gereden dit was onze 2e slaapplek in Tasmanie en ook een van de mooiste dus we moesten er gewoon nog een keer heen.

9 nov

Omdat we vandaag niet echt veel gingen rijden en gister ook niet. Zitten we een beetje zonder stroom. (we laden meestal al onze apparatuur op als we aan het rijden zijn) In principe is dit niet heel erg natuurlijk maar we verwachten nog een belletje van werk van wanneer we kunnen beginnen. Dus stroom was echt even belangrijk totdat we wisten waar we aan toe waren. Dus door gereden naar Burnie voor wifi en stroom. Je zou natuurlijk denken, Australia lekker hip en ontwikkelt.Nou nee dat valt echt tegen. Ze hebben bar weinig hier in Tasmania dus we kozen er voor om naar Apex Camping te gaan in Deloraine ja het is dan maar even betalen voor een camp spot maar wel met zoveel stroom als we maar willen. We besloten om hier even een week te relaxen wachten op het belletje en om ons natuurlijk even mentaal voor te bereiden op het werk wat komen gaat.

10-16 nov

Deze week even lekker tot rust gekomen. Beetje spelletjes spelen en lekker relaxen, er is ook een woolworths hier in de buurt waar we als een stel aso’s vreten hebben lopen kopen. We hebben namelijk een koelkast hier op de camping dus dat betekend inderdaad, lekkere dingen halen. Vlees,kip,kwark,IJS! Dat heeft ons echt even goed gedaan lekker eten en rustig aan doen. Nog niks van werk gehoord dus dat is wat minder. Maar het was dan ook nog niet echt heel lekker weer geweest. Omdat het seizoens gebonden is moeten we echt even wachten tot de zon lekker gaat schijnen zodat de framboosjes lekker kunnen groeien

Victoria

11 okt

We wilden niet in Genoa blijven want we wilden een beetje vaart maken richting Melbourne. Daarom zijn we doorgereden naar Kalimna. Ondertussen hadden we op de route nog ergens een plek gevonden waar we gratis warm konden douchen. Wat kan dat lekker zijn zeg zo een warme douche! Onze laatste keer was op Pebbly beach en die douche was ijskoud! Dus we stonken en waren toe aan een echt goede poetsbeurt. Gratis en zag er prima uit! Wat is een backpacker toch snel tevreden en kan het snel genieten van de kleine dingen haha.

Na de douche waren we gearriveerd bij een van de Wiki Camps gratis campings die we hadden uitgekozen. Het was aan een meer.

We kwamen daar aan en het was een beetje mwa. Het meer was wel mooi maar het was het gewoon net niet. Het stonk er en er was gewoon niks. We besloten om een ander plekje te zoeken en daar dan even 2 dagen te blijven aangezien we al veel hadden gereden de afgelopen dagen.

We zijn doorgereden naar Sale.

12 okt

Uiteindelijk hadden we nog een mooi plekje gevonden waar we konden slapen.Het was aan een meer. Het zag er erg mooi en rustig uit. Er waren veel mensen aan het hardlopen en hun hond aan het uitlaten. Ook waren er schonen wc’s en verlichtte BBQ plekken. Die BBQ plekken heb je trouwens hier in Australie erg veel. Hier kan je vaak gratis gebruik van maken. Er zijn dan ook eigenlijk altijd wel picknick tafels aanwezig waar je dan lekker aan kan zitten.

We besloten maar om nog een keer naar een bieb te gaan. Elk stadje hier heeft schijnbaar zijn eigen bieb. Heel fijn want dat betekend gratis wifi en opladen. We waren op zoek naar een baan. Want die hebben we binnenkort wel echt nodig na die flinke blunder met de auto. We hebben veel gezocht en gebeld om wat informatie op te doen.

In de avond lekker spaghetti gegeten. Vlak voordat we aankwamen was er een vrouwtje rondom het meer aan het rennen. We hadden de vrouw al 3x gezien. 1 rondje is iets van 2,4 km. Naja goed wij lekker eten koken en eten. Na de afwas... dus ongeveer 2uur later was het vrouwtje serieus nog steeds aan het rennen!!! Ze had er schijnbaar erg veel zin in haha.

13 okt

Nog 5 daagjes voor Tasmanie!

Daarom zijn we vandaag doorgereden naar Wilsons National Park. We waren vroeg gaan rijden en dat betekende ook dat we daar heel vroeg waren. Het scheen dus dat je daar hele mooie wandelingen kon maken.

Omdat we er vroeg waren konden we nog wel 2 grote wandelingen maken. We kozen er voor om op het park te blijven slapen zodat we morgenochtend ook nog wat routes konden lopen. Het slapen daar was wel duur maar ach, we hebben tot nu toe bijna alleen maar gratis geslapen dus dan mag zo een keer ook wel is!

We kozen er voor om vandaag de route te lopen naar Squeky beach via de footbridge. Na 5 minuten gewandeld te hebben, hadden we meteen echt prachtige plaatjes kunnen schieten. We waren benieuwd wat de rest nog meer te bieden had als we dan net pas 5 min onderweg waren. Het was een prachtige route zo door de rotsen, duinen uitzicht op zee. Uiteindelijk moesten we een klein stijl stuk omhoog door de duinbergen. Daarna hadden we een prachtig uitzicht over Squeky beach! Een soort baai met een prachtig wit strand en rotsen!

We liepen naar beneden Squeky beach op. Wauw! Wat een practhtig gezicht! Niemand op het strand alleen wij tweetjes. Het leek even of we op een onbewoond eiland waren.

We hebben het hele strand afgelopen. We zagen nog een aangespoelde zeehond. Zo te ruiken was hij al eventjes dood en konden hem ook niet van dichtbij zien want die lucht was echt heftig!

We gingen weer door met de wandeling en kwamen uiteindelijk weer bij the footbridge aan.

Toen we bijna bij de footbridge kwamen zagen we een Wombat! Heel toevallig. Het waren er 2. Wat een mega schattige beestjes zijn dat. Ze waren lekker aan het wroeten en aan het smikkelen van het gras.

Onze dag was nu helemaal compleet! Mooie wandelingen gemaakt en Wombats gezien.

En als de dag nog leuker mocht worden... Tijdens het koken hadden we er nog eens 2 gezien die heel dichtbij kwamen. We zullen vast heerlijk slapen na zo een prachtige dag.

14 okt

Vroeg opgestaan om een wildlife trail te lopen. We konden de trail niet zo goed vinden want het was helemaal niet duidelijk aangegeven. We hadden de auto maar ergens neer gezet en zijn gaan lopen. We kwamen op een vlak veld uit waar echt heel veel kangeroes waren. Het leek wel een kangeroe paradijs. Tussen de kangeroes zagen we tot onze grote verbazing ook nog een emoe. Dat zijn eigenlijk een soort struisvogels. Ze waren mooi en groot en heel elegant zagen ze er uit.

We hadden nog een andere wandeling gedaan. Deze was saai en niet mooi. Dat was eigenlijk heel jammer want we hadden niet echt energie meer voor de laatste wandeling die we in gedachte hadden.

Omdat het nachtje slapen in hier duur was konden we hier eigenlijk niet nog een nacht blijven. We besloten daarom om het prachtige Wilsons national park te verlaten.

Natuurlijk hadden we onze grote vriend Wiki weer gebruikt. Wat moeten we toch ook zonder hem! Een mooi groen plekje hadden we gevonden. Super veel vogels. Veel verschillende ook. We leken alleen. Maar aan het einde van de middag werd het vol en stonden we zo met zijn drie auto’s.

Wel leuk want op deze plek was er een soort beton in de grond gestort met een kuil erin. Hierin kon je dus lekker vuurtje stoken. Er was ook een oude man die ook een nachtje zou slapen op de plek. Hij stelde voor om hout te zoeken en vanavond een vuurtje te maken.

Wat een leuk idee en ook vooral gezellig!

Na flink wat hout te hebben gezocht konden we het vuurtje dan opstoken. Niks leukers dan fikkie stoken! Altijd leuk. De man ging de volgende dag naar de motor GP hier vlakbij in de buurt. Echt grappig. Hij was erg fan want hij ging een heel weekend!

Er was ook nog een Taiwanese jongen en een meisje. Erg leuk want ze kwamen uit Kaoshiung waar wij ook waren geweest. De jongen was erg enthousiast met praten. Hij had hier in Australie al heel veel gewerkt. Hij was hier al bijna 1,5 jaar. Hij had zelf op Tasmanie gewerkt wat hij ons erg aan had geraden. Goede tips dus wij zagen weer nieuwe kansen en inzichten voor onze werktoekomst hier.

Lieve mensen en een lekker kampvuur!

Nu lekker slapen

15 okt

We hadden lekker uitgeslapen omdat we besloten hadden hier nog een dagje te blijven, even lekker uitrusten want we waren de laatste tijd alleen maar aan het rijden. Toen we wakker werden was iedereen alweer weg en even was het kleine camping spotje weer voor ons zelf. Het was ook nog eens mooi weer dus we hebben lekker in de zon gezeten en spelletjes gedaan. Naarmate de dag vorderde kwamen er weer meer mensen aan en wij vonden dat het weer tijd was om hout te zoeken, konden we in de avond weer lekker een vuurtje bouwen. Gelukkig hadden we nog een zaag van de vorige auto die kwam goed van pas om de grote dikke takken in kleine stukjes te zagen. Lekker vuurtje gemaakt en we gingen vroeg naar bed want morgen vroeg op en richting Melbourne

16 okt

We waren vroeg opgestaan want voordat we gister naar bed waren gegaan hadden we nog een camping gevonden in de buurt van Melbourne, daar zouden we twee dagen blijven omdat de ferry van Tasmanie makkelijk te bereiken was vanaf die plek. Het was een beetje moeilijk te vinden omdat het super slecht was aangegeven. Maar er was een soort van klein bord achter een bosje waar de naam van het park opstond. We reden naar binnen en waren gelukkig op het juiste adres. Super vriendelijke eigenaar hij deed zijn grote log boek open (het leek wel het grote boek van Sinterklaas) zijn brilletje op en begon een plekje voor ons te zoeken. Er was plek! Voor maar 20$ per nacht lekkere warme douches en schone toiletten. Er was ook nog een woolworth (supermarkt)in de buurt dus we hadden ons getrakteerd op een kip schnitzel met rijst. Pas de tweede keer dat we vlees hebben gehaald omdat het zo duur is hier! Wat was dat een heerlijke maaltijd zeg we hadden het allebei echt even nodig lekker eten.

17 okt

Vandaag was de laatste dag voordat we naar Tasmanie gaan dus we hadden rustig aan gedaan en we mochten van de eigenaar zijn computer gebruiken om zo onze foto’s up te loaden op dropbox. Helaas had hij een super oude computer met heel traag internet, het was dus weer niet gelukt! We waren nog even een stukje gaan lopen richting de shopping mall, en zagen een winkeltje met allemaal lekkere dingen. Nooit op stap gaan als je een leeg buikje hebt, want voordat we het wisten zaten we binnen en hadden we een pie besteld in de smaak steak bacon met kaas en een donut met jam en slagroom. Te lekker. Verder een beetje op het park gehangen spelletje gedaan en voorbereid op de reis naar Tasmanie en of we er eventueel gaan werken. Want we komen wel in een goed werk seizoen aan, dus misschien blijven we er wel een paar maanden!

New South Wales

30 september t/m 6 oktober

Daar gaan we dan eindelijk, alles geregeld alles klaar. Tijd om de zon achterna te gaan!

We besloten om als eerst naar de Blue Mountains te gaan, niet geheel volgens de route planning maar dat maakt niet uit die zou toch vroeg of laat veranderd worden! Ipodje en TomTommetje aan en lekker rijden, aangezien de auto pas laat klaar was moesten we dus eerst nog even overnachten voordat we bij de Blue Mountains zouden aankomen. Gelukkig is er een app Wiki Camps, echt een super handige app. Overal door heel Australie staan campings met informatie, hoeveel het kost, of er stroom en water is, noem maar op. En gelukkig voor ons ook heel veel plekken waar je gratis kan overnachten. Eenmaal aangekomen op onze Wiki Camps spot, kwamen we er achter dat we toch nog wat boodschapjes nodig hadden. Gelukkig was het er erg leeg dus we waren ook niet bang dat er straks geen parkeer plekken meer over waren. Noodles stond op het menu van vandaag. Terwijl we aan het koken waren zagen we nog 2 jongens die pasta aan het maken waren, we raakten aan de praat en de jongens bleken elkaar ontmoet te hebben op gumtree (marktplaats voor ons) omdat ze allebei een reismaatje zochten. Abel de belg en Walter de italiaan, Abel sprak ook nog eens nederlands. Zo blijkt de wereld toch echt wel heel klein te zijn.

Wat we trouwens ook niet wisten is dat het kaart spelletje pesten eigenlijk heel hollands is, probeer maar eens een internationaal kaart spel te vinden. Gelukkig kenden we allemaal hartenjagen en sloten zo de avond af.

Opweg naar de Blue mountains! Eerste stop was Katoomba waar we als aller eerst het reuzachtige uitzicht hadden op de bergen op the three sisters, the three sisters is een berg formatie wat uit 3 puntige bergtoppen bestaat

In Katoomba hebben we twee wandelingen gedaan. The three sisters walk en de Katoomba falls. The three sisters walk bracht je naar de berg toppen en je kon zelfs oversteken naar de top toe via een smal klein bruggetje waar je heel wat meters naar beneden kon kijken maar zeker de wandeling waard voor het uitzicht wat je er voor terug krijgt.

De tweede wandeling die we gedaan hadden was wel veel langer en je ging van de bergen naar het rainforest en zagen zelfs meters hoge watervallen waar je onder kon staan als je dat zou willen. Alleen is het water wel ijs en ijskoud. Tussen de wandeling door vlogen ook nog nog heel veel kaketoes rond. Na de mooie wandelingen te hebben gelopen, besloten we nog een dag te blijven en zochten naar een camping spot via Wiki Camps. We kwamen uit op Megalong road, en het doet ook zeker de naam waard want het was echt een hele lange road, midden in het bos wel een super leuke plek!

We stonden weer lekker vroeg op om mooie wandelingen te kunnen maken in de Blue Mountains. We kozen dit keer voor het plekje Lithgow om een trail te volgen die recht door een cave ging waar je glow worms kon zien. Dat waren wormen die in het donker licht gaven!

Maar wat we niet wisten is dat we eerst over een hele lange zand weg moesten om er te komen. Het duurde wel anderhalf uur op een onverharde weg! Maar het was het zeker waard. Toen we aankwamen begon de trail in het rainforest en leidde zo naar de cave toe. Eenmaal aangekomen zagen we een groot zwart gat. Toen we informatie op hadden gedaan in Lithgow werd al verteld dat als we die trail gingen lopen je wel een hoofdlampje nodig had in het begin omdat het pikzwart is. En dat was ook zeker nodig het was pik donker, maar een paar stappen verder en de hoofdlampjes uit en het leek net of je naar een sterrenhemel aan het kijken was! allemaal kleine lichtgevende wormpjes. Aan het einde van de tunnel kon je nog een stuk verder lopen door het bos wat ook prachtig was en waren weer de zelfde weg terug gelopen.

We gingen weer opzoek naar een slaapplek. We vonden een plek aan de rand van het strand in het bos; waar we onze eerste wilde wallibie zagen en de plek was ook nog eens gratis.... dachten we... De volgende ochtend kwam er een ranger langs en schreef alsnog een nacht slapen op een cheque die we moesten betalen aan het national park, want toevallig was het dicht toen we aan kwamen rijden de nacht er voor. Maar het was uiteindelijk gewoon 44 dollar voor 1 nacht! Te duur voor ons dus we gingen meteen weg.

We wilden nog een dagje blue mountains doen maar de plek die we bezochten was veel te toeristisch niks voor ons, dus we reden door naar Jervis Bay en sliepen op de weg ernaar toe langs de snelweg! We gingen richting Jervis Bay omdat we hoorden dat we daar walvissen konden zien! Eenmaal aangekomen werden we door gestuurd naar Huskisson een plaatsje wat er dichtbij ligt en ja hoor we zagen meteen bordjes met whale watching. Precies waar voor we kwamen. We spraken de matroos aan en hij vertelde ons dat hij er een stuk of 7-8 in de ochtend had gezien. Tsja was het gewoon een verkoop praatje of waren ze er echt? We besloten het te doen en het bleek toch waarheid te zijn want nadat we eerst wat leuke zeehondjes zagen, zag Sammy als eerste een wolk van water omhoog schieten en riep dat we daar heen moesten. En ja hoor daar waren niet een maar wel twee walvissen! Een van de grootste glimlachen die ik ooit heb gezien toen ik naar Sammy keek! Wat een mooie natuurwonders zijn het ook.

We besloten vervolgens om naar Pebbly beach te gaan dat was een van de stranden waar je wilde kangeroes op het strand kon zien. Een super mooi strand en ook nog eens super rustig!

We besloten om hier twee dagen te blijven en even uit te rusten, en te genieten van de zon zee het strand en de kangeroes die er over heen huppelden! Het water was stervenskoud maar we namen toch een duik en er waren super grote golven dus dat was ook leuk om weer eens mee te maken.

De volgende dag wilden we vroeg opstaan om zonsopgang te zien aan het strand en om wat leuke foto’s te maken. We hebben mooie foto’s gemaakt en er waren ook wat kangeroes. Verder lekker aan het strand gelegen en een beetje spelletjes gedaan. En Ron werd geoperaard aan zijn hernia waar we helaas niet bij konden zijn om te supporten. Maar we hebben wel geduimd en aan je gedacht!!

7 oktober t/m 10 oktober

Na Pebbly beach zijn we nog een stukje naar beneden gereden. Nu op naar Batemans Bay. Onderweg waren we een winkelcentrum tegen gekomen en daar hadden we de laatste spulletjes gehaald voor de auto. Ook nog even wat boodschapjes gedaan want eten doen we natuurlijk ook nog gewoon!

We zijn even naar een bibliotheek gegaan om daar onze spulletjes op te laden en onze foto’s op dropbox te plaatsen. Zo veel mooie dingen hebben we al gezien en dat moet natuurlijk wel vast gelegd worden. Helaas was het internet in de bibliotheek waardeloos dus dat lukte voor geen meter. Aangezien we toch nog een leuk tekstje wilden typen voor de website! Konden we dat nu mooi meteen doen.

Gelukkig hadden we lekker alles op kunnen laden zodat we weer mooie foto’s kunnen maken en onze slaapplekken op Wiki Camps kunnen vinden.

We hadden weer een mooi plekje in het bos weten te vinden waar we weer gratis konden verblijven in Narooma.

8 okt

Nieuwe dag! Vandaag dus zijn we naar de visitor centre gegaan om te vragen wat er allemaal te beleven valt in Narooma. Visitor centre’s zijn trouwens super handig. Hier kunnen mensen je van veel informatie voorzien en vaak hebben ze handige boekjes die je gratis mee kan nemen!

We hebben een ticket geboekt naar Montaque Island! Dit is een eiland waar pinguins rond 8uur arriveren om te rusten en broeden. Tijdens de tocht er naar toe is er ook een kans om walvissen, dolfijnen en zeehonden te spotten. We vonden dit een leuk plan omdat de vorige boottocht ons ook goed was bevallen! De boten zijn hier gelukkig niet groot dus dat maakt het allemaal wat minder toeristisch en wat persoonlijker!

Daarna zijn we toch nog even naar de bibliotheek gegaan. Lang leven gratis wifi! Tsja backpackers hebben het maar zwaar hahaha altijd op zoek naar gratis of iets wat weinig geld kost!

We hebben ons ticket geboekt naar Tasmanie! 18 oktober gaan we daar naar toe!

9 okt

Verschrikkelijk geslapen!

Gisteravond liep er een gigantische spin over Jim zijn gezicht heen! En ik Sammy ben al echt een mega held met spinnen (NOT) laat staan in een auto waar je in slaapt en dus niet makkelijk weg kan.

We zaten alle 2 lekker een boekje te lezen. Jim die voelde in eens wat op zijn hoofd maar dacht dat het een vlieg was wat steeds irritant op en neer op zijn hoofd aan het landen was. Maar op een gegeven moment zag hij drie grote poten op zijn oog afkomen en tikte uit reactie iets van zijnn gezicht af want hij wist toen natuurlijk nog helemaal niet wat het was! Gelukkig had ik nog helemaal niet in de gaten wat er aan de hand was. Op een gegeven moment hoor ik Jim zeggen Holy Shit! Echt op een hele serieuze toon. Ik wist genoeg en zei oke! Wacht ff! Wil niks zien maar moet eerst even uit de auto!

Nou ik rende snel naar buiten en deed de klep open van de auto. Even ter informatie; we slapen dus met onze hoofden bij de klep!

Oke goed.Klep open en Jim hangt zijn kussen naar buiten. Jim zegt Sam hij is echt groot en het liep over mijn gezicht. Ik scheen op het kussen met mijn hoofdlampje maar zag echt helemaal niks. Maar op een gegeven moment zag ik hem en dacht echt O MY LORD! Heeft dat op jou gezicht gezeten schreeuwde ik?! Jim had de spin uiteindelijk met een lampje van het kussen eraf getikt! Na drie keer viel die dan eindelijk van het kussen af en rende die meteen weg! Wauw! Wat een beest en dat op Jimmy zijn gezicht! Gelukkig bleef Jim heel rustig (zoals altijd) want als ik hem als eerste had gezien was ik denk ik in shock geraakt. Tsja fobietjes zijn gewoon niet zo leuk maar daar kan je niks aan doen.

Dus vandaag hele auto leeg gehaald om te checken op nog meer spinnen want dat willen we alle twee niet nog een keer meemaken.

Gelijk hadden we alles even goed opgeruimd zodat we ruimte hadden gecreeerd. Zo heeft ieder voordeel ook zijn nadeel!

Goed geen spinnen meer en voortaan liggen we dus met onze hoofden de andere kant op!

Na de auto zijn we naar de haven gereden waar we naar Montaque Island gingen. We zagen een kleine boot, waar ongeveer 15 man op konden! Op naar Montaque Island. De vaart was trouwens om 5 uur s’middags want de pinguins kwamen pas om half 8 ongeveer op het land. Na 10 minuten zagen we al meteen weer een walvis. Deze keer was de walvis heel speels! Ze was veel aan het flappen met haar vinnen en ze had een jonkie bij haar. Wat waren we alle twee weer blij om die magische beesten te zien! Ze hebben gewoon iets wat een glimlach aan je geeft van oor tot oor en als t breder kon dan breder!

Na de speelsheid van de walvissen gingen we door naar de zeeleeuwen op de rotsen en in het water. Heel leuk om ze in het wild zo lekker speels te zien of ze lekker te zien luieren in de zon op de rotsten.

Na anderhalfuur waren we dan bijna op Montaque Island. De zee was een beetje ruig dus we gingen weer lekker naar de horizon kijken (dit helpt tegen zeeziekte).

Op Montaque Island kregen we een rondleiding van een Ranger. Het was een geweldig mooi eiland. Meeuwen leggen hun eieren daar neer en pinguins komen daar aan. Super mooi groen en ook nog eens met een vuurtoren. Gewoon een plaatje!

We zagen in de verte op zee echt enorme donkere wolken. We dachten eerst dat de avond over de dag zou vallen maar het bleken buien te zijn. Geweldig om te zien bliksem en regen van een afstand. Hopelijk zou het niet onze kant opkomen!

Na een uur op het eiland te hebben gelopen gingen we naar de plek waar de pinguins op zouden komen. Het was inmiddels al donker en soms dus een beetje lastig te zien of er nou al pinguins aan kwamen. De rangers hadden een zaklamp dus zo konden ze een beetje schijnen wanneer er eentje op het land zou komen.

Na een paar flinke golven op de platte rotsen stonden er in eens 6 pinquins. Ze gaan als het ware mee op de golf aan land. Zulke schattige beestjes zijn het! Zo druppelden ze 1 voor 1 het eiland op. En wat ook erg leuk is, dat als er 1 pinguin aankomt en zijn maatje er nog niet is dan wacht hij net zo lang tot hij ook aan land is en dan pas wandelen ze samen omhoog!

Helaas moesten we iets eerder weg van Montaque Island omdat het weer omsloeg. We gingen in snelheid terug naar de haven waar we waren opgestapt. Op het water super mooie bliksem gezien. Een mooie ervaring om het ook een keer mee te maken vanaf het water!

10 okt

Een spin vrije nacht! Heerlijk geslapen. We waren nog even naar de bieb gegaan om de prachtige foto’s van de speelse walvissen, zeehonden en pinguins op de computer te bekijken! We waren erg tevreden.

Genoeg Narooma. Nu op naar Genoa. Lekker weer 2 uurtjes rijden. Ipodje aan en lekker rijden en muziek luisteren.

We hebben nog 8 dagen voordat we naar Tasmanie gaan en moeten nog wel een stuk rijden.

We hadden wel weer een leuk spotje waar we konden slapen! We konden weer genieten van het onweer alleen nu vanuit de auto.

Sydney; Australie

Het heeft even geduurd maar we zijn er weer! Lees maar snel en tot gauw lieve mensen:)

14 September

Na een beetje slapen en filmpjes te hebben gekeken was het 9uur vliegen alweer voorbij. In het vliegtuig kregen we meteen al een blaadje van de Australische regering. Dit blaadje moest je tegelijkertijd geven aan de balie van de paspoorten.

We hadden het in het vliegtuig al meteen ingevuld dus we konden meteen doorlopen naar de balie waar we onze tassen konden ophalen. Gelukkig waren de tassen er al snel en konden we door naar de paspoort controle. Hele strenge gezichten hier... en er werd een T op ons blaadje gekrast. We moesten in balie 2 gaan staan. Dat was de rij voor het uitpakken van je tas. Op de een of andere vage manier word je toch ergens een beetje zenuwachtig. Bij het checken van de tassen hing ook echt een bordje dat er dagelijks gefilmd wordt door Border Security. Uiteindelijk hoefden we alleen maar de schoenen te laten zien waar we mee hadden gelopen in Taiwan. Alles was goed en we mochten weer gaan.

Wat ons meteen opviel op het vliegveld was dat iedereen weer heerlijk normaal Engels sprak. De borden waren in het Engels, fijn om weer te kunnen lezen en goed te kunnen communiceren. Alhoewel dat in Taiwan ook zijn charmes heeft.

We hebben meteen een simkaartje gekocht zodat we voor de komende tijd hier kunnen bellen en internetten. Want hosteltjes opzoeken en afbellen kan soms ook wel erg fijn zijn.

Op het vliegveld hadden we met de man gebeld die ons op kwam halen op het vliegveld. We hadden hem gevonden en konden onze tassen achterin het busje gooien. We dachten eigenlijk meteen dat we weg zouden rijden maar dat duurde achteraf nog wel zo een 3 kwartier. Wij konden ondertussen even lekker bijkomen en ons alvast mentaal voorbereiden op het hostel waar we zodirect naar toe zouden gaan.

Na een ritje van 20 minuten kwamen we in het hostel aan. Het zat er vol met mensen van onze leeftijd. Wel een stuk of 15 a 20 man als het er niet meer waren. We wisten al meteen dat dit niks voor ons was maar we zouden het hier mee moeten doen want hier zitten we de komende 4 dagen nog!

Wel aardige mensen maar iedereen had al een beetje zo zijn eigen groepjes gevormd.

We zouden eigenlijk in een dorm slapen van 12 man maar toen we de kamer opende zagen we maar 4 bedden. CHILL!!

Een jonge meid en een jongen sliepen bij ons op de kamer. Het meisje werkte veel dus die ging vroeg naar bed. De jongen werkte ook dus die lag ook vroeg op bed. Stiekem wel een klein beetje fijn want zo konden wij ook even bijkomen. Kings Cross waar ons hostel is, staat bekend om drank, drugs en red light dametjes, gewoon Amsterdam eigenlijk. Dus het is altijd maar afwachten in wat voor kamer je slaapt wat betreft stappende jongeren.

Hier in het hostel staan trouwens gewoon koelkasten die je in de supermarkten kan vinden. Er zijn ook zo veel mensen dus is zo een grote koelkast ook wel nodig.

Na een beetje gepraat te hebben met de man achter de balie zijn we even naar Coles gegaan. Dat is eigenlijk de Albert Heijn in Australie.

Even een lekker maaltijdje scoren en dan lekker naar bed want we zijn beide helemaal bekaf.

15 t/m 17 September

Tijdens deze dagen hebben we zo ongeveer alles een beetje hetzelfde gedaan dus hebben we ze bij elkaar gevoegd!

We zijn even naar Travellers Autobarn geweest. Dit is een winkel waar je auto’s kan kopen en huren. Ze zijn wel gigantisch duur maar dan heb je ook wel echt alles wat je nodig hebt voor een goede Ozzie trip.

We vonden het toch alle twee te duur en besloten maar om verder te gaan kijken op Gumtree. Gumtree is hetzelfde als de Marktplaats in Nederland. Je kan hier dus van backpackers hun campervan of omgebouwde stationwagon voor goedkoop overkopen. Nou dat is natuurlijk fijn want als backpacker heb je gewoon niet zoveel geld en wil je snel weg uit de grote stad want het is er natuurlijk hartstikke duur.

Na uren en dagen achter Gumtree te hebben gezeten hebben we gekeken naar een paar auto’s. We hadden een hele mooie Jeep gezien voor $4500. Wel een beetje aan de dure kant maar de auto had net een nieuwe Rego er op voor een jaar. Ik zal even uitleggen wat een Rego is: Rego is een verzekering die bij je auto hoort als je er een koopt. Dit staat op het kenteken genoteerd. In Australie verschillen de prijzen van Rego’s enorm. Zo is het in Western Australia (WA) rond de $405 dollar en in New South Wales (NSW) $1500 voor een jaar. Zoals je dus kan begrijpen wil je als backpacker graag een auto met een Rego van WA.

Wij die mensen bellen om met de Jeep af te spreken. We spraken af bij het Centraal station van Sydney. Wij wachten en wachten. En wij de man nog een keer bellen maar hij nam niet meer op! Wat een teleurstelling! Meteen de eerste afspraak en dan niet op komen dagen. Wat een domper! De man heeft ook niks meer van zich laten horen dus dat was een beetje vaag.

Diezelfde dag waren we nog naar de Car Market gegaan in Sydney. Toevallig zat er een Nederlandse jongen Guido die daar werkte. Wij legde ons domper verhaal aan hem uit en hij vertelde ons dat er mensen op Gumtree zijn die net doen alsof ze backpackers zijn! Geen idee waarom maar heel stom in ieder geval. Maar goed daar leer je weer van.

Trouwens; om ook jullie even uit jullie droom te helpen. De Car Market is geen grote loods met allemaal garage personeel die auto’s aan je probeert te verkopen. Het zijn een paar afgehuurde plekken in een parkeergarage waar mensen hun auto kunnen aanbieden. Toen wij er kwamen stonden er maar 2 en dat was het! Haha heel grappig als je zo groot denkt maar het eigenlijk niet meer is dan een paar plekken in een parkeergarage!

Guido had ons nog wat meer verteld over de auto’s en had onze nummers opgeslagen voor als er een geschikte auto voor ons zou komen.

Uiteindelijk zijn we toch weer op Gumtree belandt. We zagen nog een andere mooie Jeep voor $4000. De rego was wel van NSW maar was 8 maanden goed. Lang genoeg dus voor ons!

Wij met de mensen gebeld. Ze klonken al meteen een stuk vriendelijker dan die man van eerst. Ze wilden voor ons naar het hostel rijden waar we in zaten. Erg aardig!

We gingen buiten op ze wachten en ze waren op tijd. Eerste blik van de auto... Wat een BAKBEEST. Nou; ik kan je vertellen wat een bakbeest was dat. Het was echt een monster!! Super groot en ik weet zeker dat een man zelfs moeite zou hebben met dit ding. Schakelen is gewoon drama; als reminder alles moet hier dus met links. Links rijden en schakelen. PLUS de Jeep had ook nog een 4wd schakel. Way to much voor zo een kleine meid als ik.

Oke dat wordt hem dus niet. Het wordt een auto die automaat is. En waarschijnlijk ook geen campervan. We hebben maar gekozen voor een station wagon met matras. Op naar gumtree.com.au!

We kwamen een station wagon tegen met WA rego en maar voor $3250. We gingen ze bellen om een afspraak te maken voor de volgende dag. Hopelijk is dit dan wel iets want we willen weg uit Sydney! Ook deze mensen klonken aardig en spraken met ze af op het Centraal Station in Sydney.

Wij gingen de volgende dag weer op naar het Centraal station. Erg benieuwd hoe deze auto is! Hopelijk is dit dan wel een goede.

Na een half uur gewacht te hebben; kregen we ze niet te pakken! Shit!! Niet alweer zoals de eerste keer! We kregen een berichtje dat ze het niet konden vinden en dat de geen die aan het rijden was alleen maar Engels kon. Lekker vaag weer!

We besloten om te zeggen dat we eerst nog een afspraak hadden bij de bank en dat ze anders maar naar ons Hostel moesten rijden! Dat leek hun prima.

(Ja, even tussendoor. Door al het Gumtree gebeuren heen hebben we ook onze eigen Australische bankrekening geopend, tax file number aangevraagd en gekeken voor een Medicare)

Na de bank waren we meteen naar het Hostel gegaan. Erg spannend of dit dan wel de auto zal zijn waar we naar op zoek zijn!

Gelukkig konden ze ons Hostel wel meteen vinden. Op het eerste oog leek die een beetje krottig. Maar ze hadden wel alles in de auto. Matras en andere campingspulletjes zaten er bij in. En natuurlijk niet te ontbreken... Een TOMTOM :D

Even een testritje maken. Wat een verademing was dat zeg! Een automaat was 10x beter dan een schakel!

Wij aan het koppel uitgelegd dat we enthousiast waren over de auto maar dat we nog eerst een weekendje DefQon.1 hadden. Ze vonden het prima om te wachten zodat we maandag of dinsdag naar de garage konden gaan om de auto te laten checken.

DefQon.1 ... 18 september t/m 20

Wat een geweldig weekend was dat! We hebben echt super genoten. Heel grappig om te zien dat alles hier wel anders geregeld is. Zo stonden er op vrijdag naar de camping heel veel drugshondjes om iedereen te besnuffelen.

Op vrijdagavond was het heel gezellig! Leuke sfeer en lekker klein. Zo staat er hier maar 1 eettentje voor de hele camping. In Nederland hebben we een heel eetplein voor de camping! Hier op de camping stonden ook wel iets minder mensen dan in Nederland.

En! s’ Avonds op de camping moet je gewoon stil zijn. Geen muziek van iedereen door elkaar alles moet stil zijn. Als je niet stil bent wordt je gewoon ge-ssstt. Opzich ook wel even lekker een stille nacht na een dag feesten.

En dan ben je in Australie, heel fris was het! 18 graden en ‘s nachts hadden we regen. Nou woeptiedoo! Ons tentje was lek! En niet zo een beetje ook! Ga je dan om 5 uur ‘s nachts naar een bewaker om te vragen of hij vuilniszakken heeft. Geen enkele bewaker had vuilniszakken en aan niemand op de camping mocht je het natuurlijk vragen want je moest stil zijn. Eindelijk na 2 uur hadden we vuilniszakken kunnen regelen en over ons tentje kunnen leggen. Ons tentje en spullen waren gelukkig gered!

We waren alweer vroeg op door de lekkende tent dus gingen we wat eten en maar weer hoplakee naar het festival toe.

Zaterdag was het veeeel drukker. Leuke mensen en iedereen echt in een heel gezellige sfeer. Anders dan de vrijdag!

Er waren trouwens erg veel Chinezen; en die kunnen echt goed feesten op hardstyle haha! Erg gezellig was dat!

Nog 1 nacht in die rottent en dan weer op zoek naar een hosteltje in Sydney want we moesten eerst nog een afspraak maken bij een garage voor de auto.

20 t/m 30 september

We waren gelukkig niet heel laat wakker geworden want we moesten weer terug naar Sydney.

Alle hosteltjes zaten vol! Er waren natuurlijk al heel veel festivallers zaterdagnacht terug gegaan. Maar gelukkig vonden we nog een plekje bij een hostel! We kregen een pizza gratis te eten per persoon! Daar waren we echt even aan toe! En een maaltijd wat gratis is smaakt natuurlijk erg lekker!

=Op maandag 21 september hadden we de garage gebeld. Hij vertelde ons dat hij morgen om 9uur wel tijd had. Wij hadden meteen de mensen van de auto gesmst.

Vandaag hadden we dan even een dagje om sydney te verkennen!

We zijn natuurlijk ook nog naar het opera house, harbour bridge en de botanic gardens geweest die je gezien moet hebben als je in sydney bent! En het was ook nog eens prachtig weer dus dat was een leuke dag, het opera house was anders dan we verwacht hadden het waren eigenlijk 3 gebouwen! Wij wisten dat in ieder geval niet, dus dat was leuk om te zien. De harbour bridge was echt heel mooi. Veel groter dan we dachten, in tegenstelling tot het opera house die toch kleiner was dan de plaatjes en TV het er uit laat zien. We sloten de dag af bij de botanic gardens waar veel Ibissen (vogels) en kakatoes rond vlogen. Toch weer even wat anders dan het vondelpark.

De volgende dag gingen we dus naar de garage om de auto te laten checken. Er was eigenlijk niks mis met de auto op wat technische dingetjes na. Lampjes die niet werkte etc. Niks groots dus wat we moesten vervangen! Goed nieuws dus!

We wilden de auto wel meteen laten maken voor dat geld zodat we meteen daarna weg konden. We waren overtuigd en kochten de auto! Nu zijn we in het bezit van een Mitsubishi Magna!

Yes nu kan onze reis echt beginnen. We hadden nog even wat papieren ingevuld en nu is het dan echt officieel.

Maar toen...

Onze grootste teleurstelling! De rego hadden ze geannuleerd. Voordat we hem kochten was de rego nog prima maar toen we hem gekocht hadden kwamen we er dus achter dat hij geannuleerd was. Ja. Schijnbaar is het dus mogelijk om als vorige eigenaar nog snel de rego te annuleren om zo nog een beetje geld terug te krijgen..

We stonden op een camping in Sydney. En voor ons betekende een geannuleerde Rego een onverzekerde auto. Dus als je ongelukken maakt ben je de sjaak. Wij zaten echt even met onze handen in het haar en hebben verschillende dingen overwogen. Of we houden de auto en zetten er een dure Rego op van NSW of we verkopen de auto en kopen een nieuwe auto. We kozen voor het laatste. Aangezien het franse koppel opeens niet meer kon bellen en ook niet meer kon mailen.. We waren ook nog naar de politie gegaan om te vragen of we hier iets aan konden doen. Helaas was dit een civil matter, dat houdt in dat je het onderling mag regelen en dat de politie er buiten valt. We mochten ze wel voor de rechter slepen. Maar dat kost klauwen met geld en tijd, iets wat we allebei natuurlijk niet hebben.

Klote dat we waren opgelicht! Want het kostte ons veel geld! Dus als er mensen zijn voor Crowdfunding... altijd welkom haha! Nee hoor lieve mensen dat was een grapje!

Goed... Auto gekocht bij Travellers Autobarn! Ja, lekker duur maar meer zekerheid en zeker weten een goede auto met juiste papieren etc.

Nu we voor deze oplossing hebben gekozen moeten we sneller en waarschijnlijk langer werken. Maar goed het is niet anders! Er is gelukkig een oplossing. En ach, anders blijven we hier gewoon langer! Want de reis van een traveller staat nooit vast!

Dus nu zijn we de trotse eigenaar van een Mitsubishi Magna Wit! En nu gaat onze reis dan echt echt echt beginnen (30 september)!

Bye Sydney! Hello Blue Mountains

Taipei; Taiwan part 2

10 September

Vandaag gaan we weer naar Taipei! Toch echt een voordeel om een dag van te voren je tas in te pakken, kan je lekker relaxed nog even een ontbijtje halen en alvast de lunch voor in de bus.

We wilden eerst een broodje bij de supermarkt halen maar besloten toch om Aowei mee te nemen naar zijn vaste ontbijt stekkie. Waar we natuurlijk weer de lekkere kipburger kozen. Aowei kon het nog steeds niet geloven dat we hem vandaag gingen verlaten, hij wilde nog wel een paar foto’s maken met zen drieen. Daar gingen we dan opweg naar Taipei. Toen we bijna bij de metro waren schoot ons gelukkig nog te binnen dat we onze waterflesjes waren vergeten, dus waren we snel even terug gelopen. Vol verbazing deed Aowei de deur open en we riepen; We’re staying one more week! Just kidding we forgot our water bottles. Hij kon er gelukkig wel om lachen en ging ze voor ons halen. Op het station kregen we toch gezeik nondeju, we moesten nog een keer pinnen omdat de bus reis net te veel was voor wat we bij ons hadden. Nergens werkten de pinautomaten met onze creditcards. We kregen steeds bonnetjes en een melding dat het mislukt was. Uiteindelijk een grote bank gevonden en zelfs die zei dat het niet mogelijk was. Onze laatste hoop was dan toch ons ING pasje gebruiken en ja hoor het werkte! Geld eindelijk gepint en snel naar het bus station gelopen. De tickets vielen ook nog eens goedkoper uit dan we dachten. Zat het toch nog een beetje mee. De bus reis duurde zo’n 5 uur, maar we hadden lekkere stoelen en mooie uitzichten, Ipodje aan en genieten maar. We kwamen aan op Taipei main station en ons hostel was in Ximen, maar 1 halte met de metro, chill! Ondanks dat het maar 3 minuten lopen was vanaf het station Ximen naar het hostel was het toch nog even zoeken. In dat opzicht zijn ze wel slecht met borden en richtingen. Eenmaal aangekomen moesten we naar de vierde verdieping, ook zo grappig eerste tweede en derde verdieping zijn gewoon huisjes of andere bedrijfjes en op de vierde verdieping was pas het hostel. Ingechecked tassen gedumpt eventjes het heerlijke 2 persoonsbed uitgetest (nee gewoon echt even gelegen!). We konden eindelijk weer naast elkaar liggen, heerlijk. We waren nog even door het district gelopen en hadden wat noodles en biertjes gehaald bij de supermarkt. Taiwanees bier smaakt prima! Proost! Nog even lekker met elkaar gepraat en een laatste avondrondje gemaakt buiten. Heerlijk dat levendige straatleven met eten en andere spulletjes. Nu tijd voor ons bedje!

Weltrusten!

11 September

We werden wakker en hadden eigenlijk helemaal niet zo goed geslapen, super luidruchtige mensen die totaal geen besef hebben van normen en waarden. Maarja dat terzijde, dan maar een lekker ontbijtje halen. Nadat we ons ontbijtje hadden opgegeten bij de bakker hebben we eignelijk rustig aan gedaan vandaag. We waren langs de straat markt van Ximen gelopen waar verschillende eettentjes waren en kunstenaars en mensen die optraden. Zo was er een man die super mooie portretten en landschappen kon maken van graffitti, altijd leuk om te zien natuurlijk. Echte artiesten, eigenlijk heel mooi dat ze op straat werken maar hun werk is eigenlijk meer waard dan straatkunst. Er was een groepje die een dans show gaf. Taiwanese style! Een mix van breakdance en een soort hiphop.

Toen het begon te schemeren begonnen we al weer trek te krijgen. Ergens in onze ooghoeken zagen we een pasta bar! Je moet natuurlijk nooit Europiaans gaan eten buiten Europa want dat is bijna altijd gedoemd om te falen. Maar als je maag knort denk je alleen maar aan de overheerlijke Italiaanse pasta gerechten en om eerlijk te zijn zagen de voorbeeld plaatjes er echt lekker uit. We kozen voor Pasta Pesto Chicken en Pasta Spicy Chicken. We zaten er nog geen 5 minuten of we kregen de bordjes pasta al voor onze neus. Dit kon niet anders dan dat ze van elke gerecht al grote pannen hadden klaar gemaakt dat zo opgeschept kon worden. De pesto was geen pesto en de spicy chicken was; tsja hoe zullen we het noemen? Apart! Dus hebben we ons maar op een lekker OREO ijsje getrakteerd. Hadden we in iedergeval nog een lekker toetje.

We gingen vroeg slapen want de volgende dag was het weer tijd voor actie.

Mt Qixing beklimmen, de hoogste berg van taipei!

12 september

Vandaag zijn we lekker vroeg ons bedje uit gegaan. Op naar de grootste berg van Taipei! Na een klein halfuurtje met het OV waren we bij het begin van de wandeling.

Het weer zat best mee. Best wel warm maar er stond gelukkig wel een briesje. We waren benieuwd wat voor weg het omhoog nu weer zal zijn. Onze eerste blik omhoog... We waren er eigenlijk al bang voor; TRAPPEN. Echt iets waar we ons niet op hadden verheugd. Maar de oudjes en joggers waren ook weer van de partij. Als we ze zien krijgen we meer respect en ergens ook innerlijke frustratie als een oud mannetje met gemak je voorbij gaat en zonder te hijgen Ni Hao.

Het was schijnbaar een erg populaire route. Het was heel erg druk met mensen; jong, oud en bijna geen enkele Europeaan. Na 2uur hadden we dan eindelijk de top bereikt 1120 meter hoog. Yes! Echt een lekker gevoel is dat als je de top bereikt na hard werken. Helaas was het in de bergen erg bewolkt. Omdat we zo hoog zaten was het ook meteen een stuk koeler. Gelukkig trokken de wolken soms weg zodat we toch nog van het hoge uitzicht konden genieten en snel wat mooie foto’s konden schieten van het prachtige uitzicht.

Na ongeveer een half uur te hebben gezeten wilden we eigenlijk weer naar beneden gaan. Op een gegeven moment kwamen een man een vrouw ook naar boven gelopen met een hond in hun armen. De hond leek wel dood! We schrokken allebei toen de man de hond neerlegte. De vrouw begon eerst wat in het Chinees te vertellen en daarna in het Engels. Het scheen een hond te zijn die was achtergelaten door zijn baasje. Hij bleef daar wachten op zijn baasje die niet meer terug zal komen. De man bleek van een animal shelter te zijn en had de hond verdoofd omdat ze hem weer naar beneden wilden hebben. Het verzoek van de vrouw was dus of iemand mee wilde lopen om af te wisselen met het dragen van de hond. Niemand drong aan en wij stonden eigenlijk al meteen klaar in de start blokken. Let’s do this! Het was nog een jonge hond en net zoals ieder ander dier verdient het een kans om een warm thuis te hebben. Niet nadenken gewoon doen.

We liepen met de mensen mee naar beneden en zo tilde Jimmy, een andere jonge jongenn en de man van de shelter de hond afwisselend naar beneden. Omdat hun Engels niet zo goed was, had ik (Sammy) ook geen idee wat voor anesthesie ze hadden gebruikt. De hond kwam halverwege de afdaling nog een keer bij. De hond was erg bang en ze prikten hem weer snel bij zodat hij nog even rustig bleef voordat hij in de auto zat. Ik als dierenartsassistente was het niet helemaal eens met bepaalde acties maar het is een ander land en die mensen zullen er wel ervaring mee hebben gehad.

Eenmaal beneden aangekomen was de hond weer wakker geworden. De man van de shelter pakte een grote kooi zodat de hond daar in kon. Op naar een nieuw huisje met een baasje die altijd van je gaat houden! Nadat ze hun spullen hadden ingeladen werden we vele malen bedankt en reden ze weg.

Wij een goede daad verricht en tegelijkertijd ook bekaf! Vanaf het punt waar we beneden kwamen hadden we nog mooie foto’s geschoten en hadden we de bus weer gepakt naar huis toe.

Eenmaal thuis hadden we even lekker gedouched. Ons tasje hadden we ook meteen ingepakt want morgen om 23uur s’avonds vertrekken we alweer naar Australie. De tijd vliegt voorbij!

Maar eerst gaan we morgen nog naar de Dierenpark in Taipei en daarna gaan we naar Maokong voor de theeplantages.

Nu lekker slaapie doen en tot morgen weer!

13 September

Vroeg op want we hebben een drukke dag! Vandaag naar de Dierentuin. En ja, natuurlijk moet er vandaag geen wolkje aan de lucht zijn en het heel erg warm zijn. De dierentuin was heel erg groot. Onze voetjes waren nog moe van het bergbeklimmen van de dag ervoor. Waar we eigenlijk voor kwamen waren de reuzen panda’s! Ze hadden er twee rond lopen en dat was toch een business daar, je kreeg een apart kaartje bij de ingang waar een tijd opstond, om die tijd moest je bij de panda’s zijn anders moest je opnieuw een kaartje halen met een nieuwe tijd. Je kreeg ook maar 10min de tijd om ze te zien. Bij de ingang leverde je je kaartje in en moest je met de menigte een pad belopen die zo langs de 2 panda’s gingen, je kreeg dus maar een keer de kans om ze goed te kunnen zien en wat foto’s te maken want je mocht niet meer terug. Desalnietemin was het een mooie ervaring om ze toch nog te zien, tuurlijk keuren we het niet goed want ze horen in het wild! Maar ze worden hopelijk goed onderhouden om zo het uitstervende ras toch nog in leven te houden. Ook zo grappig, in Nederland kost het volgens mij zo’n 20 euro entree voor de dierentuin, wij betaalde hier 30 taiwanese dollar per persoon, dat is omgerekend.. 1 euro per persoon, 1 euro.. Ongelovelijk toch. Na 2uur rond te hebben gewandeld hadden we het alle twee wel een beetje gehad. We waren moe en het was veelste warm. Eigenlijk wilden we alle twee liever naar de theeplantages dus gingen we naar Maokong wat vlakbij de dierentuin zat.

Om bij de theeplantages te komen gaat er een gondola omhoog en brengt je de bergen in naar de theeplantages. Blijkbaar waren we niet de enige die Maokong in onze gedachte hadden. Het was mega druk. We zouden een uur moeten wachten. Helaas kwam dat niet uit in onze planning en besloten we terug naar het hostel te gaan waar we onze tassen nog hadden achtergelaten. Eenmaal terug in het hostel mochten we nog gebruik maken van de faciliteiten voordat we richting het vliegveld gingen. Snel nog een noodle gegeten, potje yahtzee en het hostel in Sydney gemaild want we kregen een gratis shuttle bus ritje van het vliegveld naar het hostel. Daar gingen we dan, Taiwan was mooier dan we ooit gedacht hadden, 2 weken was eigenlijk te kort maar we hebben ons best gedaan om zoveel mogelijk te zien.

Now its time4ozz! Op het vliegveld was het wel goed geregeld en we waren mooi optijd nog 30min wachten en we konden inchecken. Hoe het mogelijk was weten we ook niet, maar toen we in de rij stonden om in te checken stond er een Nederlander achter ons. Hij hoorde ons praten en stond zelf ook vol verassing. Nederlanders?! Hoorde we iemand zeggen. En ja hoor daar stond Nick. Hij was op doorreis naar Australie. Hij had een soort gelijke vlucht als ons alleen ging hij in een keer door in plaats van een tussen stop van 2 weken in Taiwan. Ik zal het nog leuker maken, Nick was naar Australie gevlogen voor Defqon! Hij is fotograaf en maakt foto’s van verschillende DJ’s. Geweldig, wat kan de wereld toch klein zijn. Laatste biertje in Taiwan hadden we daarom dan ook met zijn drieen gedaan op het vliegveld.

See you down under!

Kaohsiung; Taiwan

4 September

Vandaag gaan we dan helaas Hostel Journey verlaten. Wat een goed hostel! Zeker qua prijs en kwaliteit verhouding.

Om acht uur ging het wekkertje alweer want we gaan met de trein naar Koahsiung. Het kaartje van de trein was $705 TWN per persoon dat is ongeveer 20euro. Dat valt opzich wel mee voor een 5uur durende treinrit. In de ochtend hadden we wat lekkere broodjes gekocht voor in de middag die we op konden eten in de trein.

De trein zat heel erg vol. Iedereen had vaste zitplekken; dat is in Nederland wel even anders. Na ongeveer 2uur kwam er een vrouwtje de coupe binnen. Ze had op haar karretje een grote kartonnen doos staan met daarin lunchboxes. Dit rook erg lekker en de hele coupe ging naar voren om zo een bakje te halen. Het leek wel gratis. Iedereen om ons heen hoorde we lekker smikkelen. Er zat rijst in met 3 verschillende stukken vlees en wat groente. Het was een goed gevulde lunchbox en dat voor $80 TWN (2,10 euro). Allemaal andere mensen kwamen ook naar de coupe om hun lunchbox te kopen. Echt heel erg leuk om te zien hoe dat hier gaat. Na 10 minuten waren 2 grote kartonnen dozen helemaal leeg! Schijnbaar hadden heel veel mensen trek of is dit voor hen een normale uitgave in de trein op langere afstanden. Na een paar minuten dat het vrouwtje de coupe had verlaten kwam er een man naar ons toe met 2 lunchboxes. Hij vroeg of we Engels spraken waarop wij ‘ja’ antwoordden. Hij zei dat we dit moesten proberen omdat het een typisch Taiwanese maaltijd is. Wij vonden dat we het niet aan konden nemen maar de man wilde dat we het graag aannamen. We keken elkaar wat verbaasd aan en namen en het eten aan nadat we de man vele malen hadden bedankt. We waren erg verbaasd en snapten er helemaal niks van. Wij zijn opgevoed om niks aan te nemen van vreemden. Er spoken dan even snel rare dingen door je hoofd maar we hadden toch maar een begin gemaakt aan de maaltijd om de man ook niet te willen beledigen. Het smaakte erg lekker; maar het was wel erg veel!Na de maaltijd gingen we nog een keer naar de man toe om hem te bedanken en vragen waarom hij dat voor ons had gedaan. Hij vond dat we het moesten proberen en omdat iedereen altijd meteen naar voren rent wij geen mogelijkheid kregen om het te proeven en die man vond dat wij het moesten proberen. Super aardig van die man!

Nog een 2 uur te gaan. Ondertussen hadden we al een stuk getypt op de tablet voor de website om de lange treinzit vol te maken.

Eindelijk waren we er dan! Welkom Koahsiung. We hadden helemaal niet gekeken voor een hostel dus die moesten we na de lange treinreis nog zien te vinden. We hadden een half uur gelopen maar helaas nog niks gevonden. Uiteindelijk bleek dat we een rondje hadden gelopen en kwamen we weer aan bij het station. In onze ooghoeken zagen we een hostel neon uithangbord. YES! Eentje gevonden. We liepen naar binnen om te vragen of ze nog bedden overhadden. Gelukkig hadden ze nog 2 bedden over voor ons. Het was alleen wel $500 TWN per persoon. Dat was $100 meer dan we eerst betaalden. Eigenlijk vonden we dit wel erg duur en besloten om toch nog even verder te zoeken. Na nog een half uur gelopen te hebben hadden we niks gevonden. We besloten om voor 1 nacht in het hostel te blijven en diezelfde avond te kijken voor een nieuw hostel voor de volgende dag. We hadden onze tassen gedumpt in de kamer. We sliepen met nog 6 andere op de kamer. De matrassen waren heerlijk dik! Eindelijk even lekker slapen!

Het was ondertussen alweer half 7 en we vonden wel dat we wat lekkers hadden verdiend. We hadden ons even vol gebunkerd met Mc Donalds. Na het eten gingen we weer naar het hostel om naar een nieuw hostel te zoeken voor de volgende dag want het moet namelijk wel goedkoper kunnen. We vonden wat goedkoops en besloten daar de volgende dag heen te gaan.

5 September

Vandaag hadden we lekker een beetje uitgeslapen. We hoefden pas om 11uur de kamer uit! We hadden gisteren even gekeken hoe we vanaf dit hostel naar het nieuwe hostel moesten lopen zodat we niet zouden verdwalen. Alles lijkt hier namelijk zo op elkaar! Het was maar 15 minuten lopen dus dat viel heel erg mee. We besloten om eerst naar het nieuwe hostel te gaan en daarna even lekker te ontbijten/lunchen.

We kwamen in het straatje aan van het hostel Bravo Relax. We zagen helemaal geen neon uithangbord en het was heel donker en het rolluik was naar beneden. Het leek wel gesloten. Maar toen we naar binnen keken zagen we wel een man zitten. GELUKKIG!

Een Taiwanese jonge jongen deed open. Hij was meteen heel enthousiast en liet ons meteen binnen en begon van alles te vragen en te vertellen. Wat een fijn en open ontvangst!

We besloten maar meteen om hier een paar nachten te blijven!

Omdat we wel weer eens wat anders wilden proberen met eten vroegen we aan de jongen (zijn naam is trouwens Aowei) van het hostel of hij nog wat lekkers wist. Hij nam ons mee naar een tentje waar hij wel wat lekkers wist. Het waren een soort deegkussentjes gevuld met vlees en daaromheen lag een soort zoet, dik, roze rijstenpapje. Het zag er niet lekker uit maar de combinatie was echt erg lekker.

In de avond raakten we aan de praat met een Franse jongen die ook in het Hostel verbleef. Hij bleek toevallig in hetzelfde hostel als wij te hebben gezeten in Taipei. Ook in Hualien bleek hij in een hostel gezeten te hebben waar wij ook eerst heen wilden maar niet konden vinden. Hoe toevallig?!

De volgende dag wilden we naar de grote buddha Fo Guang Shan gaan. De Franse jongen (Zakaria) leek dat ook leuk. Een gezellig uitje met zijn drieen!

6 September

Om 9uur stonden we op en daarna hadden we een lekker ontbijtje gehaald.Trouwens: Voor als jullie denken is het eten halen steeds niet heel duur etc? Hier in Taiwan is het dus goedkoper om kant en klaar wat te halen dan een heel brood en beleg. Dus vandaar dat we het eigenlijk altijd op deze manier doen.

Op naar Fo Guang Shan. Hier schijnt een hele grote buddha te staan.

Na ongeveer 40 minuten in de bus te hebben gezeten waren we bij Fo Guang Shan. We liepen door een tempelpoort omhoog. De weg omhoog stonden wel honderden buddha’s. Dit gaf een heel mooi plaatje en natuurlijk weer een mooi moment om foto’s te maken. Boven kwamen we een grote buddha tegen. Maar tot onze teleurstelling was dat niet de buddha die wij in gedachten hadden. Fo Guang Shan stond namelijk op een plein met 8 torens aan de zeikanten en deze buddha niet. Helaas! Dit was niet onze buddha. Deze buddha plek was wel ook wel mooi maar niet wat we zochten. We waren allemaal een beetje teleurgesteld. Maar natuurlijk als backpacker geef je niet op en ga je voor je doel.We hadden wat om ons heen gevraagd en er bleek een auto (soort pendelbusje) ons te brengen naar de Buddha waar we naar op zoek waren. We kregen allemaal weer een beetje hoop toen we het pendelbusje uitstapten. Dit leek meer op de plek wat we op het plaatje hadden gezien. Achteraf hadden we het kortje ritje prima kunnen lopen vanaf de andere plek maar dat was niet erg want we waren al blij genoeg dat we nu de buddha hadden gevonden waar we naar op zoek waren.

We liepen door de hal en aan het einde van de hal liep een hele brede weg met aan iedere zeikant 4 torens. Aan het einde van die lange brede weg stond ie dan. De grote buddha. En we kunnen jullie vertellen hij was echt HEEL groot. Wat een prachtig gezicht. We waren er gewoon stil van. We keken onze ogen uit. Gelukkig hadden we ook een goede dag uitgekozen. Het was heel erg warm. Dit betekende voor ons weinig andere Chineze touristen. Op deze manier konden we hele mooie foto’s maken want zo leek het net of wij de enige waren. In alle torens kan je geschiedenis vinden van het Buddhisme en informatie over de opbouw van deze prachtige plek. Onder de buddha was ook nog een hele grote ruimte waar je kon bidden.

Er was ook een mogelijkheid om een stokje te kiezen uit een potje. Op de stokjes stond een cijfer. In een boekje moest je dan het nummer opzoeken en daarbij hoorde dan jouw spreuk. Je gelooft er in of niet maar het klopte! Ook al geloof je er niet in; het is een mooi en leuk souvenir om mee te nemen. We hebben daar wel 4 a 5uur rondgehangen. We konden maar geen genoeg krijgen van de mooie omgeving en buddha. Alles klopte gewoon!

Na Fo Guang Shan waren wij naar huis gegaan en ging Zakaria door naar een andere sight seeing want hij zou de volgende dag alweer terugkeren naar Taipei.

Een helper (dat is iemand die in het hostel werkt tegen gratis slaapplek) die wist nog wel een lekker eetplekje voor ons.

We hadden daar inderdaad heerlijk gegeten; rijst, gegrilde kip en dan mocht je nog 3 verschillende groentes of tofu kiezen.

Buikje weer vol en oogjes toe.

7 September

Geen wekker gezet vandaag dus we hadden een klein beetje uitgeslapen(11uur :P). Maar toen we wakker werden hoorden we eigenlijk al meteen de regen, het was weer eens raak.

Dan maar een parapluutje mee zodat we een ontbijt konden halen. Vandaag was eigenlijk het plan om naar Lotus lake te gaan daar is een dragon en tiger tower/temple waar we over gelezen hadden. Na buien rader te hebben gechecked hebben we het er toch maar op gegokt om te gaan rond een uurtje of 14:00 zou het droog zijn. Eenmaal aangekomen bleek er eigenlijk toch niet veel aan te zijn, er werden mooie verhalen over verteld maar misschien door de pracht van gister viel dit in het niet. En het bleef maar regenen! dus we hadden er een kort tripje van gemaakt. Nog wel wat schildpadjes gezien in het meer dat was dan weer een pluspuntje. Op de terug weg liepen we langs een parkje dat werd omringt door een soort grachtje, dus je moest eerst een bruggetje over om in het parkje te lopen. Toen we langs het water liepen aan de andere kant van het water zagen we een straat hondje langs het randje lopen, we zagen het allebei al voor ons en ja hoor hij gleed uit en viel zo naar beneden in het water. De kanten waren veel te hoog en hij kon er niet uit. Zonder te twijfelen renden we over de brug naar de gracht rand toe. Het hondje was in zo’n paniek dat ie niet wist waar hij heen moest zwemmen, dus we probeerde hem te zeggen dat het oke was en dat we goed volk waren. Er kwam een tweede hond aan in paniek die het zag gebeuren en wilde zijnn vriendje redden maar kon niks doen! Uiteindelijk ging ik liggen op de rand maar het was te ver naar beneden en ik kon er niet bij, Sammy pakte me bij me voeten zodat ik nog verder naar beneden kon. Het hondje gaf uiteindelijk toe en kwam naar mij toe. Hij wist dat ie dood zou gaan als ie me niet zou vertrouwen. Ik greep hem in zijn nek om hem een stukje omhoog te trekken en kon em daarna bij zijn pootje optillen. Daar lagen we dan in de modder en regen, het hondje lag op mijn schoot en wilde even blijven liggen uit angst en blijdschap dat hij nog in leven was. Sammy leidde hem weg bij het grachtje en hij stond weer in het parkje. Zijn vriendje kwam naar me toe met zijn hoofdje naar beneden zo onderdanig als het maar kon en wilden zo zijn dankbaarheid tonen. We namen afscheid van de hondjes, en ze begonnen alweer met elkaar te spelen. Het hondje dat gered was wilde weer naar de rand van de gracht lopen, maar zijn vriendje beet hem in zijn pootje dat hij daar niet heen moest! Ze volgden ons nog een paar meter en gingen daarna hun eigen avontuur weer in.

Toen we thuis kwamen hebben we even een lekkere douche genomen. Even bijkomen van de dag en lekker gepraat met Aowei.

In de avond hebben we hetzelfde gegeten als gisteren want dat was ons erg goed bevallen. Om 12uur hebben we mijn verjaardag gevierd. Buiten op een bankje gezeten met een drankje erbij. We vieren liever onze verjaardag samen; dus in december gaan we onze verjaardag vieren met taart en kadootjes.

8 September

Vandaag hebben we niks bijzonders gedaan. Beetje uitgeslapen; althans geprobeerd. Er waren nieuwe mensen in onze kamer uit Hong Kong. Nou dat hebben we geweten! Wat kunnen deze mensen snurken! Zelfs oordoppen hielpen niet want we hoorden het er gewoon doorheen. En op een gegeven moment raak je gewoon geirriteerd en wil je eigenlijk wel een kussen naar zijn hoofd gooien! Later op de dag kan je er gelukkig wel om lachen met elkaar.

We gingen samen met Aowei ontbijten. Hij had het menu voor ons vertaald zodat we wisten wat er allemaal te eten was. Je kon daar echt heerlijk ontbijten. We hadden een kiphamburger genomen met ei, sla en een honingmosterd saus. De honingmosterdsaus is hier echt verrukkelijk! Het is lekker zoet en de heftige smaak van mosterd proef je niet heel duidelijk. Onze buikjes waren weer vol en we gingen terug naar het hostel. Beetje kijken op de tablet waar we onze laatste nachten in Taipei zouden vertoeven want na een busreis van 5uur is het stiekem wel even lekker om alvast een hostel te hebben.

In de avond zijn we naar de Rei Fung night market gegaan. Hier hadden ze weer heel ander eten dan in Hualien. Stinky tofu hebben ze helaas op elke night market. My lord wat een lucht. Dat stinkt dan ook echt verschrikkelijk. De geur is onbeschrijfelijk. Het enige woord wat er goed voor is; is dat het stinkt. We hadden een broodje gegeten met gegrilde kip, sla en honigmosterdsaus! Erg lekker en vers! Daarna hadden we een wrap gegeten met kaas, tonijn, mais, ham en sla. Als toetje hadden we een crepe gegeten. Wat een heerlijk toetje was dat. De crepe was gevuld met nutella, brownie en aardbei. De bereiding was al plezierig om naar te kijken. Het leek wel een cadeautje zo mooi. Bijna zonde om op te eten. Het was heerlijk!

9 September

Vandaag zijn we een beetje vroeg opgestaan. We gaan naar de Monkey mountain (Shoushan). Dit is hetzelfde idee als de hiking van de Elpehant Mountain; die we in het begin van onze reis hebben gemaakt. Het enige verschil hier is dat er heel veel apen zouden zijn (makaken). Met de bus was het erg makkelijk te bereiken. Ongeveer 30 minuutjes af van ons hostel dus dat was prima te doen. Het is nog nooit zulk mooi weer geweest in Taiwan als vandaag. Strak blauwe lucht en heel warm. Overigens niet echt het fijnste weer om een hiking te doen. Aan het begin van de Monkey moutain waren allemaal hele kleine winkeltjes met hele oude lokale mensen! Zo mooi om te zien dat ze hier op alle leeftijden nog werken.

Meteen aan het begin van de hiking zagen we al wat oudere apen op hun gat zitten met uitgestrekte beentjes. Het lijken dan echt net mensen! Het was heel warm en die apen zaten ook maar een beetje onderuit gezakt. We waren wel al een paar keer gewaarschuwd in ons hostel dat de apen heel brutaal kunnen zijn we de moesten oppassen.

Er zijn verschillende routes die je kan lopen. Wij waren voor de bruine route gegaan. Dit is een beetje door het bos zelf zonder een houten looppad. Na een paar minuten lopen zaten er al een stuk of 8 apen boven ons in de bomen. 3 wat oudere apen en de rest waren jonkies. Dat maakte het heel erg leuk want de kleintjes die zitten lekker met elkaar te spelen en te plagen. Totaal ook niet mensen schuw en vonden het allemaal wel prima dat we daar waren.

Na wat foto’s en filmpjes gemaakt te hebben zijn we doorgelopen. Helaas werd het pad slechter en slechter. Gisteravond had het namelijk flink geregend dus het werd heel erg modderachtig met vele kuilen met plassen. We besloten maar om terug te gaan en jammer genoeg het groene pad te volgend van de houten planken. Dit betekende dus veel mensen tegenkomen onderweg. Ook hier liepen de oudjes ons gewoon weer voorbij. Iedereen zijn shirt was kletsnat van het lopen. Zoals wij het Vondelpark hebben in Amsterdam hebben zij deze mooie prachtige omgeving waar jong en oud loopt, hardloopt, jogged en zelfs fietst!

Helaas hebben we onderweg helemaal geen apen meer gezien. De route liep in een rondje dus we hadden een mooi rondje gemaakt. Het was weer erg mooi! Super groen en weer mooie foto’s kunnen maken van verschillende uitzichten.

Op de terugweg (eigenlijk weer aan het begin) kwamen we nog veel apen tegen. Zo leuk zijn die beesten gewoon! Ze gaan gewoon voor je neus liggen en dan komt er een andere aap aan en die gaat hem zo voor je neus lopen vlooien. Ze zijn fotogeniek!

De cameralens was een beetje vies geworden en wilden we schoonmaken. Het doekje zit een een plastic zakje. Nou toen hadden we in ene heeeeel veel vrienden om ons heen. Inderdaad heel brutaal kwamen de apen dichtbij om te kijken wat we in ons tas hadden. Eentje die probeerde zelfs om onze tas af te pakken. Brutale aap!

Best wel sneu dat ze dus zo gefocust zijn op plastic geritsel want schijnbaar zijn er genoeg mensen geweest die ze voerden.

Onze dag zat er weer op. We hebben gezweet, mooie foto’s gemaakt en nu weer opweg naar ons hostel.

In de avond zijn we met Aowei in een typsich Taiwanees restaurantje gaan eten. Hij heeft ons elke keer naar lekkere restaurantjes meegenomen en ook vanavond heeft hij ons niet teleurgesteld! Heerlijk gegeten. Dumplings met allemaal verschillende sausjes en vullingen.

Vanavond het tasje weer inpakken want morgen gaan we weer op pad naar Taipei.