4 September

Vandaag gaan we dan helaas Hostel Journey verlaten. Wat een goed hostel! Zeker qua prijs en kwaliteit verhouding.

Om acht uur ging het wekkertje alweer want we gaan met de trein naar Koahsiung. Het kaartje van de trein was $705 TWN per persoon dat is ongeveer 20euro. Dat valt opzich wel mee voor een 5uur durende treinrit. In de ochtend hadden we wat lekkere broodjes gekocht voor in de middag die we op konden eten in de trein.

De trein zat heel erg vol. Iedereen had vaste zitplekken; dat is in Nederland wel even anders. Na ongeveer 2uur kwam er een vrouwtje de coupe binnen. Ze had op haar karretje een grote kartonnen doos staan met daarin lunchboxes. Dit rook erg lekker en de hele coupe ging naar voren om zo een bakje te halen. Het leek wel gratis. Iedereen om ons heen hoorde we lekker smikkelen. Er zat rijst in met 3 verschillende stukken vlees en wat groente. Het was een goed gevulde lunchbox en dat voor $80 TWN (2,10 euro). Allemaal andere mensen kwamen ook naar de coupe om hun lunchbox te kopen. Echt heel erg leuk om te zien hoe dat hier gaat. Na 10 minuten waren 2 grote kartonnen dozen helemaal leeg! Schijnbaar hadden heel veel mensen trek of is dit voor hen een normale uitgave in de trein op langere afstanden. Na een paar minuten dat het vrouwtje de coupe had verlaten kwam er een man naar ons toe met 2 lunchboxes. Hij vroeg of we Engels spraken waarop wij ‘ja’ antwoordden. Hij zei dat we dit moesten proberen omdat het een typisch Taiwanese maaltijd is. Wij vonden dat we het niet aan konden nemen maar de man wilde dat we het graag aannamen. We keken elkaar wat verbaasd aan en namen en het eten aan nadat we de man vele malen hadden bedankt. We waren erg verbaasd en snapten er helemaal niks van. Wij zijn opgevoed om niks aan te nemen van vreemden. Er spoken dan even snel rare dingen door je hoofd maar we hadden toch maar een begin gemaakt aan de maaltijd om de man ook niet te willen beledigen. Het smaakte erg lekker; maar het was wel erg veel!Na de maaltijd gingen we nog een keer naar de man toe om hem te bedanken en vragen waarom hij dat voor ons had gedaan. Hij vond dat we het moesten proberen en omdat iedereen altijd meteen naar voren rent wij geen mogelijkheid kregen om het te proeven en die man vond dat wij het moesten proberen. Super aardig van die man!

Nog een 2 uur te gaan. Ondertussen hadden we al een stuk getypt op de tablet voor de website om de lange treinzit vol te maken.

Eindelijk waren we er dan! Welkom Koahsiung. We hadden helemaal niet gekeken voor een hostel dus die moesten we na de lange treinreis nog zien te vinden. We hadden een half uur gelopen maar helaas nog niks gevonden. Uiteindelijk bleek dat we een rondje hadden gelopen en kwamen we weer aan bij het station. In onze ooghoeken zagen we een hostel neon uithangbord. YES! Eentje gevonden. We liepen naar binnen om te vragen of ze nog bedden overhadden. Gelukkig hadden ze nog 2 bedden over voor ons. Het was alleen wel $500 TWN per persoon. Dat was $100 meer dan we eerst betaalden. Eigenlijk vonden we dit wel erg duur en besloten om toch nog even verder te zoeken. Na nog een half uur gelopen te hebben hadden we niks gevonden. We besloten om voor 1 nacht in het hostel te blijven en diezelfde avond te kijken voor een nieuw hostel voor de volgende dag. We hadden onze tassen gedumpt in de kamer. We sliepen met nog 6 andere op de kamer. De matrassen waren heerlijk dik! Eindelijk even lekker slapen!

Het was ondertussen alweer half 7 en we vonden wel dat we wat lekkers hadden verdiend. We hadden ons even vol gebunkerd met Mc Donalds. Na het eten gingen we weer naar het hostel om naar een nieuw hostel te zoeken voor de volgende dag want het moet namelijk wel goedkoper kunnen. We vonden wat goedkoops en besloten daar de volgende dag heen te gaan.

5 September

Vandaag hadden we lekker een beetje uitgeslapen. We hoefden pas om 11uur de kamer uit! We hadden gisteren even gekeken hoe we vanaf dit hostel naar het nieuwe hostel moesten lopen zodat we niet zouden verdwalen. Alles lijkt hier namelijk zo op elkaar! Het was maar 15 minuten lopen dus dat viel heel erg mee. We besloten om eerst naar het nieuwe hostel te gaan en daarna even lekker te ontbijten/lunchen.

We kwamen in het straatje aan van het hostel Bravo Relax. We zagen helemaal geen neon uithangbord en het was heel donker en het rolluik was naar beneden. Het leek wel gesloten. Maar toen we naar binnen keken zagen we wel een man zitten. GELUKKIG!

Een Taiwanese jonge jongen deed open. Hij was meteen heel enthousiast en liet ons meteen binnen en begon van alles te vragen en te vertellen. Wat een fijn en open ontvangst!

We besloten maar meteen om hier een paar nachten te blijven!

Omdat we wel weer eens wat anders wilden proberen met eten vroegen we aan de jongen (zijn naam is trouwens Aowei) van het hostel of hij nog wat lekkers wist. Hij nam ons mee naar een tentje waar hij wel wat lekkers wist. Het waren een soort deegkussentjes gevuld met vlees en daaromheen lag een soort zoet, dik, roze rijstenpapje. Het zag er niet lekker uit maar de combinatie was echt erg lekker.

In de avond raakten we aan de praat met een Franse jongen die ook in het Hostel verbleef. Hij bleek toevallig in hetzelfde hostel als wij te hebben gezeten in Taipei. Ook in Hualien bleek hij in een hostel gezeten te hebben waar wij ook eerst heen wilden maar niet konden vinden. Hoe toevallig?!

De volgende dag wilden we naar de grote buddha Fo Guang Shan gaan. De Franse jongen (Zakaria) leek dat ook leuk. Een gezellig uitje met zijn drieen!

6 September

Om 9uur stonden we op en daarna hadden we een lekker ontbijtje gehaald.Trouwens: Voor als jullie denken is het eten halen steeds niet heel duur etc? Hier in Taiwan is het dus goedkoper om kant en klaar wat te halen dan een heel brood en beleg. Dus vandaar dat we het eigenlijk altijd op deze manier doen.

Op naar Fo Guang Shan. Hier schijnt een hele grote buddha te staan.

Na ongeveer 40 minuten in de bus te hebben gezeten waren we bij Fo Guang Shan. We liepen door een tempelpoort omhoog. De weg omhoog stonden wel honderden buddha’s. Dit gaf een heel mooi plaatje en natuurlijk weer een mooi moment om foto’s te maken. Boven kwamen we een grote buddha tegen. Maar tot onze teleurstelling was dat niet de buddha die wij in gedachten hadden. Fo Guang Shan stond namelijk op een plein met 8 torens aan de zeikanten en deze buddha niet. Helaas! Dit was niet onze buddha. Deze buddha plek was wel ook wel mooi maar niet wat we zochten. We waren allemaal een beetje teleurgesteld. Maar natuurlijk als backpacker geef je niet op en ga je voor je doel.We hadden wat om ons heen gevraagd en er bleek een auto (soort pendelbusje) ons te brengen naar de Buddha waar we naar op zoek waren. We kregen allemaal weer een beetje hoop toen we het pendelbusje uitstapten. Dit leek meer op de plek wat we op het plaatje hadden gezien. Achteraf hadden we het kortje ritje prima kunnen lopen vanaf de andere plek maar dat was niet erg want we waren al blij genoeg dat we nu de buddha hadden gevonden waar we naar op zoek waren.

We liepen door de hal en aan het einde van de hal liep een hele brede weg met aan iedere zeikant 4 torens. Aan het einde van die lange brede weg stond ie dan. De grote buddha. En we kunnen jullie vertellen hij was echt HEEL groot. Wat een prachtig gezicht. We waren er gewoon stil van. We keken onze ogen uit. Gelukkig hadden we ook een goede dag uitgekozen. Het was heel erg warm. Dit betekende voor ons weinig andere Chineze touristen. Op deze manier konden we hele mooie foto’s maken want zo leek het net of wij de enige waren. In alle torens kan je geschiedenis vinden van het Buddhisme en informatie over de opbouw van deze prachtige plek. Onder de buddha was ook nog een hele grote ruimte waar je kon bidden.

Er was ook een mogelijkheid om een stokje te kiezen uit een potje. Op de stokjes stond een cijfer. In een boekje moest je dan het nummer opzoeken en daarbij hoorde dan jouw spreuk. Je gelooft er in of niet maar het klopte! Ook al geloof je er niet in; het is een mooi en leuk souvenir om mee te nemen. We hebben daar wel 4 a 5uur rondgehangen. We konden maar geen genoeg krijgen van de mooie omgeving en buddha. Alles klopte gewoon!

Na Fo Guang Shan waren wij naar huis gegaan en ging Zakaria door naar een andere sight seeing want hij zou de volgende dag alweer terugkeren naar Taipei.

Een helper (dat is iemand die in het hostel werkt tegen gratis slaapplek) die wist nog wel een lekker eetplekje voor ons.

We hadden daar inderdaad heerlijk gegeten; rijst, gegrilde kip en dan mocht je nog 3 verschillende groentes of tofu kiezen.

Buikje weer vol en oogjes toe.

7 September

Geen wekker gezet vandaag dus we hadden een klein beetje uitgeslapen(11uur :P). Maar toen we wakker werden hoorden we eigenlijk al meteen de regen, het was weer eens raak.

Dan maar een parapluutje mee zodat we een ontbijt konden halen. Vandaag was eigenlijk het plan om naar Lotus lake te gaan daar is een dragon en tiger tower/temple waar we over gelezen hadden. Na buien rader te hebben gechecked hebben we het er toch maar op gegokt om te gaan rond een uurtje of 14:00 zou het droog zijn. Eenmaal aangekomen bleek er eigenlijk toch niet veel aan te zijn, er werden mooie verhalen over verteld maar misschien door de pracht van gister viel dit in het niet. En het bleef maar regenen! dus we hadden er een kort tripje van gemaakt. Nog wel wat schildpadjes gezien in het meer dat was dan weer een pluspuntje. Op de terug weg liepen we langs een parkje dat werd omringt door een soort grachtje, dus je moest eerst een bruggetje over om in het parkje te lopen. Toen we langs het water liepen aan de andere kant van het water zagen we een straat hondje langs het randje lopen, we zagen het allebei al voor ons en ja hoor hij gleed uit en viel zo naar beneden in het water. De kanten waren veel te hoog en hij kon er niet uit. Zonder te twijfelen renden we over de brug naar de gracht rand toe. Het hondje was in zo’n paniek dat ie niet wist waar hij heen moest zwemmen, dus we probeerde hem te zeggen dat het oke was en dat we goed volk waren. Er kwam een tweede hond aan in paniek die het zag gebeuren en wilde zijnn vriendje redden maar kon niks doen! Uiteindelijk ging ik liggen op de rand maar het was te ver naar beneden en ik kon er niet bij, Sammy pakte me bij me voeten zodat ik nog verder naar beneden kon. Het hondje gaf uiteindelijk toe en kwam naar mij toe. Hij wist dat ie dood zou gaan als ie me niet zou vertrouwen. Ik greep hem in zijn nek om hem een stukje omhoog te trekken en kon em daarna bij zijn pootje optillen. Daar lagen we dan in de modder en regen, het hondje lag op mijn schoot en wilde even blijven liggen uit angst en blijdschap dat hij nog in leven was. Sammy leidde hem weg bij het grachtje en hij stond weer in het parkje. Zijn vriendje kwam naar me toe met zijn hoofdje naar beneden zo onderdanig als het maar kon en wilden zo zijn dankbaarheid tonen. We namen afscheid van de hondjes, en ze begonnen alweer met elkaar te spelen. Het hondje dat gered was wilde weer naar de rand van de gracht lopen, maar zijn vriendje beet hem in zijn pootje dat hij daar niet heen moest! Ze volgden ons nog een paar meter en gingen daarna hun eigen avontuur weer in.

Toen we thuis kwamen hebben we even een lekkere douche genomen. Even bijkomen van de dag en lekker gepraat met Aowei.

In de avond hebben we hetzelfde gegeten als gisteren want dat was ons erg goed bevallen. Om 12uur hebben we mijn verjaardag gevierd. Buiten op een bankje gezeten met een drankje erbij. We vieren liever onze verjaardag samen; dus in december gaan we onze verjaardag vieren met taart en kadootjes.

8 September

Vandaag hebben we niks bijzonders gedaan. Beetje uitgeslapen; althans geprobeerd. Er waren nieuwe mensen in onze kamer uit Hong Kong. Nou dat hebben we geweten! Wat kunnen deze mensen snurken! Zelfs oordoppen hielpen niet want we hoorden het er gewoon doorheen. En op een gegeven moment raak je gewoon geirriteerd en wil je eigenlijk wel een kussen naar zijn hoofd gooien! Later op de dag kan je er gelukkig wel om lachen met elkaar.

We gingen samen met Aowei ontbijten. Hij had het menu voor ons vertaald zodat we wisten wat er allemaal te eten was. Je kon daar echt heerlijk ontbijten. We hadden een kiphamburger genomen met ei, sla en een honingmosterd saus. De honingmosterdsaus is hier echt verrukkelijk! Het is lekker zoet en de heftige smaak van mosterd proef je niet heel duidelijk. Onze buikjes waren weer vol en we gingen terug naar het hostel. Beetje kijken op de tablet waar we onze laatste nachten in Taipei zouden vertoeven want na een busreis van 5uur is het stiekem wel even lekker om alvast een hostel te hebben.

In de avond zijn we naar de Rei Fung night market gegaan. Hier hadden ze weer heel ander eten dan in Hualien. Stinky tofu hebben ze helaas op elke night market. My lord wat een lucht. Dat stinkt dan ook echt verschrikkelijk. De geur is onbeschrijfelijk. Het enige woord wat er goed voor is; is dat het stinkt. We hadden een broodje gegeten met gegrilde kip, sla en honigmosterdsaus! Erg lekker en vers! Daarna hadden we een wrap gegeten met kaas, tonijn, mais, ham en sla. Als toetje hadden we een crepe gegeten. Wat een heerlijk toetje was dat. De crepe was gevuld met nutella, brownie en aardbei. De bereiding was al plezierig om naar te kijken. Het leek wel een cadeautje zo mooi. Bijna zonde om op te eten. Het was heerlijk!

9 September

Vandaag zijn we een beetje vroeg opgestaan. We gaan naar de Monkey mountain (Shoushan). Dit is hetzelfde idee als de hiking van de Elpehant Mountain; die we in het begin van onze reis hebben gemaakt. Het enige verschil hier is dat er heel veel apen zouden zijn (makaken). Met de bus was het erg makkelijk te bereiken. Ongeveer 30 minuutjes af van ons hostel dus dat was prima te doen. Het is nog nooit zulk mooi weer geweest in Taiwan als vandaag. Strak blauwe lucht en heel warm. Overigens niet echt het fijnste weer om een hiking te doen. Aan het begin van de Monkey moutain waren allemaal hele kleine winkeltjes met hele oude lokale mensen! Zo mooi om te zien dat ze hier op alle leeftijden nog werken.

Meteen aan het begin van de hiking zagen we al wat oudere apen op hun gat zitten met uitgestrekte beentjes. Het lijken dan echt net mensen! Het was heel warm en die apen zaten ook maar een beetje onderuit gezakt. We waren wel al een paar keer gewaarschuwd in ons hostel dat de apen heel brutaal kunnen zijn we de moesten oppassen.

Er zijn verschillende routes die je kan lopen. Wij waren voor de bruine route gegaan. Dit is een beetje door het bos zelf zonder een houten looppad. Na een paar minuten lopen zaten er al een stuk of 8 apen boven ons in de bomen. 3 wat oudere apen en de rest waren jonkies. Dat maakte het heel erg leuk want de kleintjes die zitten lekker met elkaar te spelen en te plagen. Totaal ook niet mensen schuw en vonden het allemaal wel prima dat we daar waren.

Na wat foto’s en filmpjes gemaakt te hebben zijn we doorgelopen. Helaas werd het pad slechter en slechter. Gisteravond had het namelijk flink geregend dus het werd heel erg modderachtig met vele kuilen met plassen. We besloten maar om terug te gaan en jammer genoeg het groene pad te volgend van de houten planken. Dit betekende dus veel mensen tegenkomen onderweg. Ook hier liepen de oudjes ons gewoon weer voorbij. Iedereen zijn shirt was kletsnat van het lopen. Zoals wij het Vondelpark hebben in Amsterdam hebben zij deze mooie prachtige omgeving waar jong en oud loopt, hardloopt, jogged en zelfs fietst!

Helaas hebben we onderweg helemaal geen apen meer gezien. De route liep in een rondje dus we hadden een mooi rondje gemaakt. Het was weer erg mooi! Super groen en weer mooie foto’s kunnen maken van verschillende uitzichten.

Op de terugweg (eigenlijk weer aan het begin) kwamen we nog veel apen tegen. Zo leuk zijn die beesten gewoon! Ze gaan gewoon voor je neus liggen en dan komt er een andere aap aan en die gaat hem zo voor je neus lopen vlooien. Ze zijn fotogeniek!

De cameralens was een beetje vies geworden en wilden we schoonmaken. Het doekje zit een een plastic zakje. Nou toen hadden we in ene heeeeel veel vrienden om ons heen. Inderdaad heel brutaal kwamen de apen dichtbij om te kijken wat we in ons tas hadden. Eentje die probeerde zelfs om onze tas af te pakken. Brutale aap!

Best wel sneu dat ze dus zo gefocust zijn op plastic geritsel want schijnbaar zijn er genoeg mensen geweest die ze voerden.

Onze dag zat er weer op. We hebben gezweet, mooie foto’s gemaakt en nu weer opweg naar ons hostel.

In de avond zijn we met Aowei in een typsich Taiwanees restaurantje gaan eten. Hij heeft ons elke keer naar lekkere restaurantjes meegenomen en ook vanavond heeft hij ons niet teleurgesteld! Heerlijk gegeten. Dumplings met allemaal verschillende sausjes en vullingen.

Vanavond het tasje weer inpakken want morgen gaan we weer op pad naar Taipei.