Daar zijn we weer lieve lezers!!

We zijn als allereerst mega benieuwd hoe het nou eigenlijk met jullie gaat. Want jullie weten hoe het met ons gaat maar wij horen ook graag hoe het met jullie daar gaat in het waarscshijnlijk nu toch wel koude kikkerlandje.

Bali:

Op Bali hebben we genoten. We hadden heerlijk weer en wat was het toch heerlijk om weer even herenigd te zijn met onze familie.

Lekker gegeten veel gekletst. Gewoon alsof we elkaar gisteren nog voor het laatst hadden gezien. De dagen vlogen voorbij en daarom hebben we extra van elkaar genoten.

Lekker restaurantje hier, natuurlijk veel Bintang gedronken en nog wat mooie tempels bezocht want als je zo ver bent moet er ook wel wat cultuur geproefd worden.

We hebben weer even een familybooster gehad dus we kunnen er nu nog zeker een jaartje tegenaan!

Door onze vakantiemood hadden we onze vlucht gemist. We moesten in de nacht vertrekken maar wij hadden ons vergist met een nacht ervoor dus we wilden ons die middag inchecken en toen kwamen we er achter dat onze vlucht die nacht daarvoor al vertrokken was. We moesten alle twee echt enorm lachen. Ach kan gebeuren. Alleen het vervelende was dat onze auto bij een gezin stond in Darwin die we eigenlijk helemaal niet zo goed kende. Na wat sms contact met hem te hebben gehad, besloten we uiteindelijk om onze vlucht 7 dagen later te nemen dan gepland. Dit was de goedkoopste ticket en Bali is in het dagelijkse onderhoud nou eenmaal goedkoper dan Australie. De laatste 7 dagen was het weer jammer genoeg wel iets minder maar dat vonden wij niet zo erg. Lekker geluierd en voor je het weet moeten we alweer weg.

Deze keer hadden we niet de vlucht gemist en waren we vroeg in de ochtend aangekomen in Darwin.

Australie:

Na 2 dagen even bij te zijn gekomen van het verschrikkelijke hete weer in Darwin gingen we onze reis weer vervolgen.

Voor de geen die het nog niet wisten: Onze reis verloopt niet meer van Darwin naar Cairns maar van Darwin terug naar Adelaide. Zo rijden we toch nog door het midden naar beneden en kunnen we de speciale Uluru Rock (Ayers Rock) nog zien.

Door het midden heen is het vooral veel rijden en niet zoveel doen. Voor sommige mensen is het saai en anderen vinden het heerlijk. Wij vinden het wel weer even leuk om te touren en binnenkort weer wat leuke en mooie dingen te zien/doen.

Onze tussenstopplekjes om te slapen stelden niet zo veel voor. Langs de weg hadden we wel veel vee lopen. Dat betekent goed opletten en wat vaart verminderen want je weet maar nooit wat die beesten doen. Want als ze van je schrikken hoop je maar dat ze de andere kant op rennen ipv de wegkant op want dat is het laatste wat je wilt hebben: Een koe of schaap tegen of onder je auto.

Ook hadden we onderweg een groot zwart zwijn langs de kant zien liggen; die kunnen we ook afstrepen van het meest rare aangeredendiersoort in Australie.

Wat we gelukkig wel merkte; hoe meer we naar beneden reden hoe koeler het werd in de nacht. EINDELIJK!!!! Yes hier hadden we zo naar uitgekeken.

In Darwin is het namelijk s’ nachts ook echt niet uit te houden in de auto. Overdag is het 35 tot 40 graden en ‘s nachts is het 28 graden zonder een zuchtje wind. Dus dat betekent zwetend in slaap vallen en zwetend wakker worden. Het komt vooral door de hoge luchtvochtigheid waarom het daar zo benauwd en bezwetend is.

Meer richting het centrum van Australie is het nog steeds wel warm maar geen hoge luchtvochtigheid. Gewoon een droge hitte wat veel beter uit te houden is.

We rijden dus eigenlijk zo een +-300km iedere dag. We moeten toch wel een beetje tempo erin houden want anders duurt het gewoon ontzettend lang voordat je echt weer wat leuks gaat zien of doen.

4 Dagen na Bali waren we dus alweer aangekomen in Alice Springs. Dit is het rode centrum Australie. Het is nog een best grote stad ook. Dus als er nog boodschappen gedaan moeten worden is dit de beste plek om je inkopen te doen. Tuurlijk zijn er ook nog wel roadhouses waar je water etc zou kunnen halen maar daar betaal je al gauw $4 voor een fles water van 1,5L en in de normale supermarkt betaal je $0,80 voor een 1,5L fles water. En als backpacker wil je zeker geen dief van je eigen portomonnee zijn. Wij hadden dus genoeg water ingeslagen voor een aantal dagen.

Na de boodschappen was het tijd om wat informatie op te doen bij de Visitor Centre. Er was nog best veel te doen in de omgeving van Alice Springs. We besloten dan ook hier dan een paar dagen over te doen. We hebben tenslotte alle tijd van de wereld.

We zijn doorgereden naar Trephina Gorge National Park. Hier hebben we een walk gedaan door een gorge. Het was een mooie plek en heel weinig toeristen. We hebben hier zeker nog een paar mooie foto’s kunnen schieten. We besloten om hier een dagje te blijven slapen, morgenochtend nog een walk te doen en daarna door te gaan naar Emily and Jessie Gap. Dit stelde voor ons niet zo heel veel voor. Wel was er nog wat rockart te bezichten van wat er van over was. Door het weer wordt de kwaliteit van de tekeningen minder. De tekeningen die onder een afdakje zijn gemaakt zijn nog duidelijk zichtbaar en dat is heel bijzonder om te bekijken. Alhoewel de muurtekeningen in Kakadu wel mooier en duidelijker zijn.

Opweg naar de andere kant: McDonnell National Park. Hier zijn ook een paar Gorges maar hier zit nog wel water in. In Trephina National Park is namelijk alleen een droogstaande gorge. Maar ook dit gaf juist een heel mooi beeld.

Het water was erg koud en dus prima om even af te koelen want het is hier wel erg warm. Toch al wel gauw 38 graden als het niet meer is.

In de ochtend waren we alweer vroeg wakker en besloten we om de dag te beginnen met een ochtendduik in het heerlijke koude water.

Na McDonnell National Park vervolgden we onze weg weer naar Alice Springs. Omdat het zo ongelooflijk warm is drink je met zijn tweeen al gauw 2 a 3 liter per persoon dus het was weer tijd om in Alice Springs wat water te halen. Daarna reden we door naar Kings Canyon. Althans een free campspot iets daarvoor want het was nog best een pittig stukje rijden van Alice naar Kings Canyon.

In Kings Canyon zelf kan je namelijk niet gratis slapen. Als je daar dus wilt slapen dan ben je verplicht om daar op de camping te slapen. Gelukkig had de camping een zwembad waar je lekker kon afkoelen na een wandeling te hebben gedaan in Kings Canyon.

Omdat het weer erg heet is de afgelopen dagen zijn de walks in het National Park alleen maar toegangelijk voor 9uur smorgens en daarna wordt het gesloten omdat de temperaturen dan te hoog zijn.

Wij waren dan ook voor 9uur smorgens aan de wandeling begonnen en het was echt heel spectaculair. Mooie omgeving hoog op rotsen en prachtige uitzichten. Rond 11uur wilden we een beetje doorlopen want het begon toch echt wel heet te worden. We hadden natuurlijk wel water mee en een hoed op maar toch is het gewoon te heet voor je lichaam en hoofd. Na de wandeling was ons plan om richting Uluru te rijden. Uiteindelijk besloten we om iets voor Uluru te slapen.

De weg naar de Uluru Rock is speciaal en mooi. Onderweg kom je een grote rots tegen en in eerste instantie denk je dat het Uluru is maar al gauw buigt de weg af van de rots dus weet je dat het Uluru toch niet is.

Na een paar kilometer vang je een kleine glimp op van de magische grote rots Uluru. Wauw!

Dit was zo speciaal en bijzonder. We vonden het echt heel erg mooi en interessant. Het heeft zulke mooie patronen in de rots wat het heel bijzonder en mooi maakt met het lichtinval van de zon.

Ook in dit National Park is helaas geen freecampspot. Gelukkig had de camping een goede actie: 3 dagen slapen is 2 betalen. Hier hadden we maar gebruik van gemaakt. Ook is er een entree te betalen van $25 pp maar deze is dan wel 3 dagen geldig.

In de avond besloten we om zonsondergang te kijken bij Uluru. Jammer genoeg was het heel erg bewolkt dus de mooie kleurveranderingen konden we niet heel goed zien. Maar alsnog was het heel erg speciaal om de rock van dichtbij te bekijken.

We besloten om morgenochtend om 4:30 op te zijn om de zonsopgang te bekijken. Het was heel erg druk. Zonsopkomst is namelijk erg bekend om te doen bij de rock. Het was erg bijzonder.

We besloten om na de de zonsopgang de walk te doen om de rock heen van 10km.

Het was echt heel bijzonder. Tijdens de walk stonden er ook informatie borden wat ze bij dat stuk van de rock deden dus bijvoorbeeld koken of een ceremonie hadden die zij belangrijk vonden bij de rock. Dat maakte de walk leuk en interessant.

Na de walk gingen we even een duik nemen in het zwembad en daarna wilden we zonsondergang bekijken bij Kata Tjuta. Kata Tjuta is ook een prachtige rockformatie die zeker niet vergeten mag worden. Als je dus een keer naar Uluru gaat is Kata Tjuta zeker de moeite waard om heen te rijden.

We besloten ook bij Kata Tjuta de zonsopkomst te bekijken. Dus dat betekende weer 4:30.

Ook deze zonsopkomst was echt heel erg speciaal. Het was een mooie plek om zonsopkomst te bekijken want vanuit hier konden we Uluru ook nog van ver weg bekijken. Na de zonsopkomst besloten we ook hier om een walk te doen van 10 km.

Van deze walk hebben we ook erg genoten. Het was prachtig. Deze walk ging niet om Kata Tjuta heen maar er doorheen. Dit was echt heel erg mooi en speciaal. Hoge muren en vogels die op hoge meters in de muren een nestje hebben. Het is gewoon magisch.

De laatste ochtend alweer in Uluru National Park. We hoefden gelukkig niet zo vroeg op. Wel moesten we om 10uur uitchecken.

Na een geweldige tijd bij Uluru en Kata Tjuta ging onze trip weer door naar Coober Pedy.

Coober Pedy staat ook wel bekend om zijn opaal.

Australie levert maar liefst 90% van de opaal aan de hele wereld. De grond is bevat de juiste mineralen waardoor opaal ontstaat.

De man in de Visitor Centre gaf ons veel informatie over de geschiedenis van opaal. Er is een mogelijkheid dat je zelf opzoek gaat naar opaal; dat noemen ze hier noodlen. Ze hebben dit speciaal gedaan voor mensen die gratis kunnen rondsnuffelen op de bergjes van steen en zand. Mensen kunnen daar namelijk niet zomaar rondlopen in de wijde omgeving omdat er veel graaftunnels zijn. Er zijn al enkele toeristen en ook landelijke mensen overleden omdat ze nieuwsgierig zijn en toch willen rondkijken voor opaal.

Ze hebben daarom het openbare noodle gebied gemaakt om op een veilige manier mensen te laten zoeken naar opaal.

De man van de Visitor Centre vertelde ons dat er twee weken geleden, een Duitse jongen was die een opaal had gevonden van een waarde van $10.000. De jongen had het gevonden na 2uur graven bij het openbaar noodlen.

Natuurlijk kunnen wij ons niet laten verslaan door een Duitser en kochten wij een schep en gingen graven.

Er waren heel veel bergen en oppervlakkig kon je al veel kleine stukjes opaal vinden. Dit was te klein om te slijpen dus eigenlijk is dat ook niks waard. We deden het natuurlijk gewoon voor de grap en het was best wel even grappig om te doen. Helaas hadden we niks gevonden. We hebben wel een paar mooie kleine stukjes gevonden en deze bewaren we gewoon als een mooi souveniertje. Niet iedereen kan zeggen dat hij/zij zijn eigen opaal heeft gevonden toch?

Geen opaal wel een kleurtje! Het is weer tijd om door te reizen.

We besloten om nog toch een kleine detour te maken naar Port Lincoln. Misschien komt dit jullie bekend voor maar dat kan ook wel kloppen. Hier zijn we namelijk al een keer langs gereden.

We wilden graag met de zeehonden zwemmen. Stiekem ook nog wel met de witte haai maar we moeten ook nog wat dingen overhouden als we hier misschien ooit nog een keer terugkomen.

Er was nog plek voor een tour op zondag en die wilden we graag doen.

Het is hier trouwens al wel weer een stuk kouder. Het is hier namelijk nog lente maar het warme weer komt eraan. Kampvuurtjes waren s’ avonds dan ook weer leuk en lekker warm om te maken.

Na lang te hebben gereden waren we zaterdag aangekomen in Port Lincoln en de dag erna gingen we op zeehonden tour.

In de ochtend was het wat frisjes maar de zon scheen en we hadden strak blauwe lucht. Een mooie dag om het water op te gaan. We werden opgehaald door de touroperator bij de camping. In het busje zat maar 1 ander meisje. Dit kon betekenen dat we de rest nog moesten ophalen of dat de rest al bij de haven was. Eenmaal aangekomen bij de haven en het kantoor waar we ons moesten aanmelden was er maar 1 vrouw binnen. Dit betekende dat we maar met zijn 4en waren op de tour. Dit was echt te gek. We hadden perfect weer en we hadden een kleine groep!

Op de boot hadden we al gauw gezelschap van een paar dolfijnen. Ze zwommen mee met de boot. Wat is dat toch een prachtig gezicht. Zo rustig zien ze eruit maar ondertussen zwommen ze keihard mee met de boot. Voor de boot sprongen ze uit het water. Ze maakte er als het ware gewoon een spelletje van. Wat zijn dolfijne toch prachtige beesten!

Eenmaal aangekomen bij Hopkins Island was het water erg helder en kalm. Een perfecte dag hadden we uitgekozen lieten we ons vertellen door de kapitein.

We trokken onze wetsuit aan zetten onze duikbril op; ready to go! Er waren ondertussen al een paar zeehonden nieuwsgierig aan het kijken waar we nou bleven.

Wat een kou!!! Het water was echt mega koud. Maar dat was al snel vergeten door het intieme contact met de zeehonden. Wat een nieuwsgierige en mooie beesten het wel niet zijn echt heel erg leuk. Als jij een rondje of koprol maakte gingen ze onder je doorzwemmen of gingen ze ook gekke bewegingen maken in het water. Sommige zwommen langs je alsof je een van hen was. Sommige waren soms zelfs zo nieuwsgierig dat ze zo dichtbij kwamen en tegen je gezicht aankwamen en je hun snorharen op je gezicht kon voelen prikkelen.

We hebben leuke filmpjes en foto’s kunnen maken. Het was echt een perfecte dag met een mooie ervaring die lang met ons mee zal gaan. Het was het omrijden zeker waard!

Na Port Lincoln hebben we eigenlijk niks speciaals gedaan en zijn we doorgereden naar het weer wel bekende Adelaide. Klopt! Ook hier zijn we al een keer geweest. We kunnen gewoon geen afscheid nemen van die lieve mensen Hans en Ingrid haha!

We moeten namelijk via Adelaide naar Melbourne dus vandaar dat we nog even zijn langsgewipt bij lieve Hans en Ingrid. Het voelde stiekem weer als een beetje thuiskomen haha.

Hier blijven we eventjes om bij te tanken aan energie. We worden hier namelijk zo verwend; het lijkt wel een 5 sterren hotel.

Maar helaas moeten we over 1 dag weer gaan. Onze weg vervolgen we naar Yarra Junction. Dit is een ongerveer een uur rijden van Melbourne. Het wordt weer lekker framboosjes en bramen plukken. Het wordt hetzelfde farm als waar we als laatst hadden gewerkt. Hier hadden we het goed naar ons zin gehad.

Op werk konden ze ons al niet meer missen want we werden al opgebeld of we misschien niet al eerder wilden beginnen. We gaan 5 december (of iets eerder) starten wanneer jullie allemaal lekkere pepernoten zitten te eten en kadootjes zitten open te maken.

We gaan weer hard aan het werk zodat we de aankomende maanden weer leuke dingen kunnen doen.

Dus het volgende verhaal zal gaan over frambozen, bramen, frambozen, bramen, frambozen, bramen en owja frambozen haha.

Tot gauw en geniet van jullie Sinterklaas, Kerst en oud en nieuw.

Voor iedereen alvast fijne feestdagen gewenst en een gelukkig nieuwjaar.

Het is misschien wat vroeg maar we weten nog niet precies wanneer het andere verhaal komt dus vandaar bij deze alvast :)