Daar zijn we weer lieve lezers,

Sorry dat het zo lang heeft moeten duren allemaal maar het reizen is een drukke bezigheid. Eindelijk hebben we even de tijd kunnen vinden om een mooi verhaal weer met jullie te delen.We willen jullie niet meer zo lang laten wachten als de laatste keer. Dit wordt daarom ook een lang verhaal want we hebben jullie nog een hoop te vertellen.De foto’s delen via deze site wordt helaas lastig. Onze internetverbinding is namelijk niet goed, als die er wel is dan is het vaak gelimiteerd en dat maakt het onmogelijk om alle foto’s op deze site met jullie te delen.

Voor al onze lieve vrienden die bezig zijn met afstuderen of afgestudeerd zijn: We zijn super trots op jullie en we denken zeker aan jullie!! Hopelijk is iedereen geslaagd, dat wordt dus een dubbel feest als we terug zijn!

Oostkust

Na onze meeting met Ruud (onze vriend), gingen we een klein beetje omhoog. Hij wilde namelijk ook gaan kijken voor een auto en daar ging nog wel aan paar daagjes overheen. Wij wilden niet te ver reizen want anders moest Ruud meteen een flink stuk rijden om weer met ons te meeten.Na 3 dagen was Ruud ready to go en had hij een mooie auto op de kop getikt en was hij ready to go om de road met ons te vervolgen naar de Oostkust.Ruud had nog wel een travelmaatje meegenomen die voor meen maand met hem mee ging reizen. Hij kwam uit Frankrijk en was echt een chille gast (Alex).

Nu was het dan echt tijd om door te gaan naar de Oostkust want we hadden niet veel tijd meer. Want ons vliegtuig gaat over 2 kleine maandjes alweer naar Auckland (Nieuw Zeeland).Onze eerste echte mooie en leuke stop was bij het Dorrigo National Park. Hier hadden we weer een leuke hike gedaan en mooie foto’s weten te schieten. De natuur was mooi en anders dan we gewend waren dan de rest van Australie. Het was meer tropisch.De oostkust (Queensland) wordt namelijk ook wel het Tropische Queensland genoemd. Dit was dan ook meteen te zien tijdens onze hike. Super veel mooie nieuwe planten en bomen die we nog niet eerder hebben gezien.Na Dorrigo National Park zijn we onze weg vervolgd op de zo gehete ‘Waterfall way’. Op deze weg zijn vele watervallen te zien van gevarieerde grote.De afgelopen dagen zat het weer niet echt mee dus konden we helaas niet alle watervallen zien. De watervallen die we hebben gezien waren echt super mooi. Als je zoiets ziet wordt je gewoon stil. Of het door het geluid komt of door de schoonheid van de natuur weten we niet; misschien is het wel beide.Het weer was helaas echt slecht. Op een freecampspot gingen we in een shed zitten omdat de overdekte kampeertafel niet voldoende was. Het weer werd erger en erger. Op een gegeven moment ging het onweren.We zagen een flits en daarna hoorden we een knal... We schrokken ons allemaal dood!! We hadden nog nooit zo een harde knal gehoord. Achter de shed was de bliksem ergens ingeslagen. We hoorden de bliksem gewoon knetteren en voelde de grond trillen.Het was heel spannend maar stiekem wel erg leuk!De buien waren doorgetrokken naar de volgende stadjes in de buurt. De straten waren helemaal onder gelopen. De brandweer was druk bezig om de straten weer leeg te pompen. Het leek er in sommige straten op of er een overstroming was geweest. Zo veel water door regen hebben we echt nog nooit gezien.

Het voordeel van samen reizen is dat we nu om de dag hoeven te koken/af te wassen. Dat is echt wel heel ideaal. Zo hebben we om de dag een rust momentje voor onszelf en heeft iedereen er voordeel uit. Door het slechte weer hebben we een waterproef regenzeil gekocht. De auto’s hadden we ongeveer 2.5 meter uit elkaar gezet en daar spanden we het zeil dan over en maakten we vast aan de tafel. Op deze manier konden we toch nog prima buiten zitten, lekker koken en spelletjes doen voor in de avond. CAMPING LIFE!!!

Door de buien door zijn we nog naar Big Banana geweest. Dit is een soort van informatief farm/museum. In een shed lieten ze een filmpje zien van de geschiedenis van de bananen in Australie. Ook hingen er borden met veel informatie over bananen. Het was een grappige farm/museum; zo leer je elke dag nog is wat!

Ondertussen maakten we onze weg naar boven en waren we aangekomen in Byron Bay. We konden het ook wel Heaven Bay noemen; want wat een leuk stadje was dit! Elke avond werd er op de straten life muziek gespeeld; iedereen danste, had een glimlach op zijn gezicht en was aan het genieten. Ook de restaurantjes waren hier super leuk. We konden hier een sushi treintje niet overslaan. Voor de mensen die dat niet kennen: Het is eigenlijk gewoon een normale sushibar alleen het verschil is dat alles op een soort klein lopend bandje staat rondom de keuken/bar heen. Jij als gast kan dan aan de bar zitten terwijl de sushi op dat bandje langs komt. Voor mensen die lang twijfelen is het misschien lastig want als je te laat bent; het lopende bandje loopt namelijk gewoon door. Echt een aanrader om te doen, maar Byron Bay is zeker niet de enige plek op de wereld die het heeft. Als je een avondje niet weet wat je moet doen of eten en je houdt van sushi; Ga naar een sushi train. Echt een aanrader! Het is leuk en lekker zelfs als je met een gezin gaat.
Alles in Byron Bay is hier gewoon leuk. Heel peacefull. Een hippiestadje. Een echte aanrader als je dus een keer in Australie bent. Wel als het mooi weer is. Want het strand is heerlijk! En je hebt ook nog eens gratis muziek van de mensen die gitaar spelen etc.Ook kan je een mooie wandeling maken in Byron Bay wat door het stadje langs de kust loopt. Het is een walk van ongeveer 1 of 2 uur.Omdat we het hier zo leuk vonden besloten we om een souverniertje voor onszelf te kopen. We hebben een kleine tattoo laten zetten als herinnering van onze reis en Byron Bay was voor ons de plek om het te zetten. Een palmboompje hebben we laten zetten. Een mooi teken van onze reis en de mooie momenten van Australie.
Na Byron Bay konden we natuurlijk haar zusje Nimbin niet overslaan. Nimbin is een stadje ongeveer een uur van Byron Bay vandaan. Backpackers die graag een jointje roken gaan naar Nimbin om daar wiet in te slaan. Nimbin is namelijk het enige stadje waar je op de straten van Australie wiet kan kopen zonder al te veel problemen van de politie.Toen wij er aankwamen was Nimbin uitgestorven. Dat was wel jammer want volgens mij kon het stadje er leuk uitzien. Hier hadden ze vele winkeltjes van herbs tot aan spulletjes voor het draaien van een goede joint. Ondanks dat het uitgestorven was liepen er wel vage mensen rond met de vraag of je wiet van ze wilden kopen. Voor ons als Nederlanders is zoiets bijna ondenkbaar. Want in Nederland kunnen we het gewoon halen in de coffeeshop en zal niemand op straat aan je vragen of je wiet wilt.
Nimbin is leuk! Maar als je het wilt bezoeken doe het dan wel op een mooie dag. Als het weer niet mooi is, wordt de sfeer snel bepaald. En Nimbin heeft niet veel activiteiten te bieden als het weer slecht is.

Na een paar hele leuke dagen te hebben gespendeerd in Byron Bay was het toch echt weer tijd om verder omhoog te rijden. Onze stop na Byron Bay werd Springbrook National Park. Een mooi national park met leuke walks en bezichtigingen.

Daarna zijn we omhoog gereden richting Brisbane. Hebben jullie toevallig iets meegekregen over de cycloon Debbie?! Zo niet, no worries! Wij hebben het verhaal uitgebreid voor jullie.
We zaten op een camping vlakbij Brisbane. Toen we gingen inchecken kregen we van de vrouw achter de balie meteen een waarschuwing dat het weer voor de komende dagen heftig wordt en dat er misschien een kans bestaat dat we niet verder omhoog kunnen reizen door cycloon Debbie. In Townsville was Debbie namelijk al aardig bezig geweest. Veel regen met hevige windstoten.
Brisbane is gelukkig nog wel een stukje van Townsville vandaan maar toch bestond er een kans dat wij het staartje van Debbie zouden krijgen. Dat betekent; niet de volle lading van de cycloon maar wel een stukje er van.In de namiddag kwam de eigenaar van de camping langs en waarschuwde ons voor morgen. Het zou namelijk echt gaan losbarsten. Omdat de camping vlakbij een rivier ligt zou dit gevaarlijk kunnen worden omdat het waterpeil dan gaat stijgen en dat betekent dat we geevacueerd moeten worden als campinggasten.De volgende ochtend loog het weer er niet om. Het leek net alsof iemand boven de wolken de kraan had open gezet. Gelukkig hadden we wel het blauwe zeil tussen de twee auto’s opgehangen. Wonderbaarlijk had die het nog prima gehouden in deze belachelijk regen. Op dit weer kon je je niet kleden. Daarom besloten we gewoon om onze bikini en zwembroek aan te doen en leuke beelden te maken met de GoPro.
Binnen een mum van tijd waren we zeiknat! Het leek wel of we onder de douche hadden gestaan!De eigenaar van de camping moest ons aan het begin van de middag evacueren want het waterpeil van de rivier bij de camping was zodanig gestegen dat we moesten vertrekken. Ze stuurden ons naar een grote hal waar we droog konden staan en veilig waren.Toen we aankwamen in de hal was er niemand anders van de camping. We belden nog maar een keer of we wel goed stonden. We waren toch echt op de goede plek. Misschien hadden mensen uiteindelijk besloten om toch nog te gaan rijden. Het werd door het nieuws afgeraden omdat er zware regen en windstoten zouden komen.In de hal waar we waren was gelukkig stroom en gratis wifi. Het was bijna te mooi om waar te zien. Rond half 10 ‘s avonds kwam er bewaking langs in de hal. Ze stuurden ons weg want ze hebben nooit toestemming gegeven om de hal als evacuatie gebied vrij te stellen.Ze stelden voor om bij de Mc Donalds te staan want die is 24/7 open, gratis wifi en een toilet. Alleen camperen bij de Mc Donalds is niet toegestaan dus we moesten het risico er maar op nemen.Gelukkig was de ergste regen en wind geweest toen we weer in de auto stapten opweg naar de Mc Donalds.
De volgende ochtend waren we nog wel terug gegaan naar de camping want het was natuurlijk belachelijk dat ze ons naar een plek stuurde wat schijnbaar niet eens was goedgekeurd als evacuatie punt. De eigenaar deed of ze van niks wist en wilden er niks mee te maken hebben. Ze reageerde nors en oneerlijk. We besloten om verder geen tijd er in te steken maar we vonden wel dat we het aan haar mochten melden.

Door alle hevige regen en wind was er veel beschadigd geraakt. Ook bepaalde wegen richting Cairns waren afgesloten. Dat was echt balen want de tijd ging natuurlijk gewoon door en we moeten voor 4 mei weer in Sydney zijn want dan gaat onze vlucht naar Auckland.We hadden gelukkig nog wel tijd maar ook bijvoorbeeld tours naar mooie gebieden als Whit Sundays waren afgelast. De Great Barrier Reef was ook heel erg beschadigd door Debbie.Het is wachten op goed weer en hopelijk zijn de plekken die nu niet toegangelijk zijn wel toegangelijk als wij er zijn.

We zaten wel een klein beetje vast. Het weer was jammer genoeg ook niet al te best. Veel regen en het was best wel frisjes. Voor een tropisch klimaat was het tenminste koud!Gelukkig was Fraser Island niet aangetast door Cyclone Debbie en besloten we om een drie daagse tour te doen. Een eiland met mooie must see spots. Fraser Island is het grootste zandeiland te wereld. Je kan er alleen komen met een 4wd auto of een tour doen. Wij gingen dus voor de tour. Het was erg leuk. We zaten in een 4wd bus. En dat is eerlijk gezegd een echte ervaring. De bus gaat echt alle kanten op en het is heel gek om met zo een mega zwaar ding over het zand te rijden zonder vast te raken.Er zijn mooie plekken te bezichtigen op Fraser Island. Een mooie lake met prachtige blauwe kleuren, mooie zandheuvels, mooie routes met de bus over het strand etc.Voor de mensen die Fraser Island graag willen bezoeken... Een drie dagen tour is naar onze mening wat lang. Het is prima te doen in 2 dagen. De dingen die je namelijk op dag 3 gaat doen van de tour is makkelijk te missen want het is niet heel bijzonder en qua prijs scheelt het ook best wat.

Na Fraser Island zijn we doorgereden naar Eugenella National Park. Hier was ook nog een kans om een vogelbekdier te zien. Ruud wilden deze graag zien dus besloten we een walk te doen naar de lake waar die te zien was.Na een klein uur hadden we hem helaas nog niet gezien. Net op het punt dat we wilden vertrekken zagen we iets in het water. En ja hoor, daar was het speciale beestje weer te zien. Ze zijn zo enorm schattig. Wel zijn ze kleiner dan iedereen verwacht!Ook was er nog een mooie walk te doen dit National Park dus besloten we die een dag later te doen. De walk door de rainforest heen naar een waterval. We waren vergeten dat het schoolvakantie was dus het was best wel afgeladen. Maar ondanks de drukte was het plekje wel erg mooi.Ruud besloot om van de rotsen te springen bij de waterval. Er waren nog meer mensen die dat deden. Er was zelfs een oude man die gerust een paar keer van de rotsen af sprong. En nee het was niet maar 2 meter hoog het was echt wel 6 a 12 meter hoog. Dus het was een stoere opa!Ruud wilde zijn sprong wel met zijn GoPro filmen. Hij sprong van de rots af en kwam weer boven water en zwom rustig naar de kant toe. We zagen dat zijn handen leeg waren... Dat kon maar 1 ding betekenen: GoPro was uit zijn handen gevallen en naar de bodem gezonken.En dat was dus helaas ook het geval. Hij was terug naar de auto gerend om onze duikbril te pakken en hopelijk was het niet te diep om te kijken waar zijn GoPro precies zou liggen. Na 10 minuten kwam hij weer bezweet terug met onze duikbril.Het water was ook nog best koud en donker dus hopelijk kon hij hem wel vinden. Ook had hij zijn duiklampje meegenomen en kon hij zijn GoPro makkelijker vinden. Na enkele minuten in het koude water te hebben gezocht zag hij een reflectie van wat zilvers op een steen. Het lag best wel diep maar Ruud heeft ook zijn duikbrevet dus hij kan wel even zijn adem inhouden en diep onder water gaan is voor zijn oren geen probleem. Na 1x duiken had hij hem dan. Wauw wat een geluk! Het filmpje daarintegen was ook super grappig geworden!!! De GoPro had de hele tijd aangestaan dus en het water was helder. Toen Ruud terug aan het rennen was naar de auto, was zijn GoPro nog aan onder water. Op de beelden konden we zien dat er een kreeftje nieuwsgierig naar zijn GoPro ging en maakten hem schoon. Super leuk filmpje om als herinnering te hebben van zo een geluksmoment.

Het was weer tijd om een stukje omhoog te rijden. We gingen naar Airlie Beach. Onderweg was de schade van Debbie duidelijk zichtbaar. Veel omgevallen bomen, halve reclameborden en modderige straten.Eenmaal aangekomen in Airlie Beach scheen de camping waar we heen wilden gesloten te zijn vanwege de schade. Gelukkig was er nog een andere camping die wel open was. Het hele stadje Airlie Beach zag er best beschadigd uit. Wel heel erg jammer want het was eigenlijk een soort tweede Byron Bay. Door de storm zag het er alles behalve zo uit helaas, het leek eerder een verlaten stadje aan het strand. We besloten hier dan ook niet lang te spenderen want dat was echt een beetje zonde van onze tijd.Op naar Magnetic Island! Dit is een eilandje 8 kilometer uit de kust van Townsville. We hadden daar een autootje gehuurd om het eiland te verkennen. Het is een heel klein eiland dus het zou eventueel ook met een scooter makkelijk te verkennen zijn. Omdat wij met zijn 4en waren was een auto veel voordeliger dan een scooter.Jammer genoeg zat het weer niet echt mee; het was namelijk flink bewolkt en iet wat aan de frisse kant. Dat nodigde ons dus niet echt uit om te gaan snorkelen. Magnetic Island is namelijk een goede plek om te gaan snorkelen maar wij hadden het over geslagen. Misschien komt het ook stiekem een beetje omdat we wel toe zijn aan een ander land. Na zo een lange tijd raak je toch gewend aan een land en krijg je verlangen naar nieuw avontuur.Anyhow! Magnetic wordt ook wel Maggie genoemd door de Aussies. Maggie hadden we na een paar uur wel gezien. Misschien komen we ooit nog wel terug als het weer beter is!

Alex zijn reis zat er helaas alweer bijna op. Hij ging ons verlaten. Zijn vlucht gaat namelijk vanaf Brisbane naar Japan en dan weer terug naar huis. Het was wel gek om van iemand afscheid te nemen die toch 2 maanden met ons meereist en weer zijn eigen reis vervolgd! Natuurlijk hartstikke leuk! We zijn ook wel benieuwd hoe hij het in Japan gaat krijgen want wij gaan daar ook nog heen. Misschien kan hij ons nog wat dingetjes aanraden; dat is het leuke als je andere reizigers ontmoet!

Nu ging de reis weer verder met ons drietjes. Wij zijn daarna doorgereden naar de mooiste waterval van heel Australie gereden. De ‘Wallaman falls’. Het weer was niet geweldig maar het is juist wel mooi om met een klein beetje regen naar een grote waterval te gaan; dat geeft wat extra sfeer. De waterval is 268m hoog en heeft ook zo een hoge vrije water val drop. Echt heel erg mooi. Super ook om hier foto’s van te maken.

Terwijl Ruud ondertussen een beetje aan het zoeken was naar werk in omgeving van Cairns etc. waren wij ons een beetje aan het focussen op Nieuw Zeeland.Ruud wilt namelijk graag zijn second year visa halen en dan is het nodig om 88 dagen op een farm te hebben gewerkt. Precies hetzelfde als wat wij ook hebben gedaan.Omdat wij natuurlijk nu ook bijna weggingen was het nodig om de alvast op Gumtree te zetten. Dit is precies hetzelfde als marktplaats. Helaas hadden we niet echt veel reacties. We hadden wel een mooie tekst geschreven en goede foto’s gemaakt. Fingers crossed dat we hem zo snel mogelijk kunnen verkopen.

Op naar Paronella Park. Dit is eigenlijk echt een heel leuk park om te bezoeken. Het is letterlijk een paleisje middenin de natuur. Een meneer genaamd Paronella had vroeger hard gewerkt in de suikerriet industrie. Doordat hij zo hard gewerkt had; had hij geld gespaard want hij had een stuk land op het oog wat hij graag wilde kopen.Hij kocht het land en ging mooie gebouwen maken op zijn land wat net leek op paleisjes. Vandaag de dag is er niet veel meer over van de gebouwen want de gebouwen waren voornamelijk van beton en zand gemaakt. Meneer Paronella had alleen een suikkerriet werk geschiedenis en verder niks als bouwman. Toch heeft hij zijn droom waar gemaakt en dat is mooi om te zien dat je dat nog steeds in het park terug kan zien. Wel was hij slim genoeg om een stroomnetwerk uit de krachtige waterval te halen die op zijn land stond.Een park die je echt aan het denken zet! Dromen zijn niet onmogelijk zolang je het maar doet ;) !! And thats how it is.

Ondertussen waren we al wel een paar keer gebeld door mensen voor onze auto. Helaas zaten er niet echt serieuze mensen tussen. Ze wilden onze auto alleen maar kopen voor $600 etc. Dat zagen wij niet zo zitten. We hopen er namelijk nog wel een klein beetje geld uit te halen zodat we dat geld weer kunnen spenderen in Nieuw Zeeland en zelfs nog een klein beetje geld mee te nemen naar Nederland als we klaar zijn met reizen.

Bijna door Australie heen. Het zit er bijna op. Het laatste deel van Australie wat we bezoeken is Cape Tribulation. Een mooi deel wat zeker niet overgeslagen mag worden.We bezochten de Mosman Gorge. Dit was niet echt heel erg speciaal, het was hier gigantisch druk! Dus we dachten dat het heel erg mooi was maar we vonden het alle drie een beetje tegenvallen! Het was een gorge met een mooie groene kleur en wat stenen. We snapten niet zo goed wat mensen hier nou heel speciaal aan vonden. Maakte verder ook niks uit! We hadden nog wel op een leuke plek geslapen daar vlakbij. Feathers and Friends heette het plekje. Het was iets van $6 pp. en het was op het land van mensen. De ingang alleen al was super mooi. Aan alle twee de kanten was allemaal bamboe. Het liep als een soort tunnel gebogen naar elkaar toe. Een tunnel van bamboe met prachtig licht van de laaghangende zon.Na deze mooie bamboe tunnel stond een bordje: ‘Horn twice and someone will come to your car’. Wij toeterde twee keer en er kwam een oude man ongeveer in de 60 op een fietsje ergens van achter zijn huis vandaan fietsen.Het was een vriendelijke man. Hij liet ons even zijn mooie stuk land zien. Een prachtige onderhouden tuin met super vele soorten vogels. Vogelspotters van over de hele wereld kwamen naar dit plekje om een speciaal vogeltje te bekijken: Buff breasted paradise kingfisher. Wel jammer want het vogeltje was net 2 weken geleden vertrokken. Ze vliegen namelijk naar een ander land om daar te broeden.Later toen de man met ons aan het praten was kwam er een oud vrouwtje aanscheuren op een soort van golfkarretje. Ze begroette ons. Dat was zijn vrouw. Zo schattig en fit oud stel hebben we nog nooit gezien. Ze hadden het echt goed voor elkaar want hun tuin zag er spik en span uit. We hebben het dan niet over een achtertuin van 3 bij 3 maar echt om een paar voetbalvelden. Na deze lieve mensen gedag te hebben gezegd zijn we onze weg vervolgd naar onze laatste bestemming; Cape Tribulation.Eerst reden we naar Palm Cove. Een leuk plekje aan het strand met palmbomen tot aan het strand. Het geeft een mooi tropisch idee als je over het strand wandelt. Jammer genoeg was het weer bij ons minder maar door de palmbomen en het mooie strand was de zon er makkelijk bij de fantaseren.Om naar Cape Tribulation te gaan, ga je eerst met een pondje naar de andere kant van het water en gaat daar de weg verder. Na het pondje wordt de weg heel erg mooi. Eerst heb je een mooie weg langs de kust en daarna neemt de weg je mee door een regenwoud. Tegen deze weg was eerst flink protest gedaan want het regenwoud zou hierdoor wel aangeraakt moeten worden. Uiteindelijk is de weg er toch gekomen en ergens toen we door het bos reden op de geasfalteerde weg begrepen we ergens wel dat het zonde was/is van het regenwoud.We hadden wel weer een nieuw verkeersbordje gezien met een dier. In Australie hebben we echt heel veel verkeersbordjes gezien met verschillende dieren en deze keer was het een Cassowary.We hadden een walk gedaan in Cape Tribulation. De Jindalba walk. Een leuke walk door het regenwoud heen. Jullie raden nooit wat we hadden gezien... De Buff Breasted paradise kingfisher. Een heel mooi elegant vogeltje en wat hadden we een geluk dat we hem zagen. Ook zagen we verderop tijdens onze walk een klein bruin biggetje. Heel schattig! Hij zat lekker om zich heen te froeten en scheen van ons helemaal geen last te hebben. Op het einde van de walk liepen we naar onze auto toe en zagen we ook nog een Cassowary. Echt een heel mooi beest. Het lijkt wel een beetje op een emoe maar toch is een Cassowary wat grof gebouwd.Mooier konden we onze laatste walk in Australie niet afsluiten!

Onze auto is nog een verhaal apart. We gaan hier maar verder niet te veel op in. Het komt er in ieder geval op neer dat we hem nog hebben weten te verkopen na heel wat flyers te hebben opgehangen in Cairns.Best gek om je huisje af te staan. Maar het was nog een goede auto en ze verdiende echt nog een tweede roadtrip met andere backpackers.Woepieeeee weer in hostels slapen! Best wel gek om na zo een lange tijd weer in een hostel te slapen maar ergens ook wel lekker, gewoon een bedje en douchen wanneer je wil !! Dat is met de auto toch wel even een ander verhaal.In Cairns hebben we een vlucht genomen naar Sydney. Hier hebben we nog 2 dagen gespendeerd.In Sydney hebben we nog onze laatste dingetjes moeten regelen voor onze belasting en pensioen. Omdat we hier natuurlijk gewerkt hebben etc zijn dat nog wel even de dingetjes die we moesten regelen want geld is geld !!

Thanks Australie voor de speciale tijden die je ons hebt gegeven. Ons letterlijk de andere kant van de wereld hebt laten zien en hoe groot je eigenlijk wel niet bent. We hebben 44.000km gereden en hebben echt bijna alles gezien wat er te zien valt.Het was een mooie tijd met veel mooie herinneringen die we hebben gemaakt.Nu is het tijd voor een nieuw avontuur en gaan we naar je buurvrouw Nieuw Zeeland.4 Mei hebben we het vliegtuig gepakt naar Auckland (Nieuw Zeeland. Vanaf Sydney was het gelukkig maar 2.5 uur. We zaten weer in een luxe vliegtuig. We kregen zelfs eten en konden films kijken. Zo gaat de 2.5 uur gelukkig snel voorbij.Eenmaal aangekomen in Auckland moesten we nog 2 a 3 uur wachten op onze vlucht naar Christchurch want daar begint ons nieuwe avontuur met onze nieuwe camper weer.

Let the new adventures begin again !!!!