Hallo lieve mensen,

Het heeft even geduurd maar... Hier zijn we weer :D

Niet TE enthousiast worden want we zijn nog niet begonnen met reizen.

Ik hoor iedereen al zeggen ‘Wow zijn jullie nog steeds aan het werk?’ Ja, helaas!!
Maar we moeten nog even een paar weekjes doorbijten en dan mogen we weer heerlijk gaan genieten van al onze gespaarde centjes.

Voor iedereen nog een mooi nieuw jaar gewenst met een hoop avontuur met veel liefde en geluk. We weten het, we zijn een beetje laat maar ach... Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen!
Natuurlijk ook nog bedankt voor de felicitaties. Het valt niet mee om alweer OUD te worden kan ik jullie vertellen :P.

OUD en Nieuw en verjaardag:

Met me verjaardag hebben we eigenlijk de hele dag lekker gegeten. We gingen 's ochtends naar een bakkerij waar we 4 stukjes gebak hadden uitgekozen.
In de avond gingen we lekker uiteten en daar hebben we heerlijk van genoten!

Met oudjaarsdag moesten we werken.

We hadden van 6uur ‘s morgens tot half 7 ‘s avonds gewerkt. Dus jullie kunnen misschien wel begrijpen dat wij helemaal kapot waren.

In Hobart zouden de meeste feestjes zijn voor oud en nieuw. Jammer genoeg is Hobart 3uur rijden voor ons en daar hadden we alle twee niet zoveel zin in. Dus besloten we maar om gewoon in het mooie dorpje Deloraine te blijven waar we nu onderhand al bijna 2 a 3 maanden staan. Lekker gezellig samen met zijn tweetjes met bier. En als we zeggen dat we met zijn tweeen zijn dan bedoelen we ook echt met zijn tweeen. Niemand was te bekennen in Deloraine.

We hebben nog nooit zo een rustige oud en nieuw meegemaakt! De krekels waren te horen zo rustig was het. Voor ons dus geen oud en nieuw met vuurwerk. Niet echt speciaal, dus moeten we het dit jaar maar extra goed vieren met alle toeters en bellen.

Camping:

Omdat we nu veel aan het werk zijn en lange dagen maken is er niet veel tijd om leuke dingen te doen. Werken, eten en slapen.
Aangezien we op een camping zitten ontmoeten we gelukkig steeds nieuwe mensen.
Deloraine ligt een beetje afgelegen dus er zijn niet heel veel backpackers. Het zijn meer de locals die voor een vakantie naar dit dorpje toekomen.
Het is trouwens een leuk dorpje. De camping ligt heel centraal; vlakbij het kleine winkelcentrum. De camping ligt aan een park met water. In het water is iedere dag een platyplus te zien wat echt heel speciaal om te zien. Ze zijn echt geweldig om te zien en erg schattig. Ze zijn kleiner dan we hadden gedacht; ongeveer 40 a 50cm.

Even terugkomen op de ontmoeting met backpackers.
We hebben een leuke Japanner ontmoet. Makoto is zijn naam. Erg leuke jongen waar we het heel gezellig mee hebben gehad voor 4 dagen. Jammer genoeg gaat hij bij een ander farm werken. Dat farm heeft een eigen camping en daar ging hij naar toe. Maar als we een keer naar Japan gaan krijgen we een rondleiding met onze eigen prive guide Makoto.

Makoto was trouwens met oud en nieuw in Sydney. Hij had heel veel gefilmd en zo hebben we toch nog een beetje kunnen meegenieten van het oud en nieuw in Sydney. Het was echt geweldig!

Ook hebben we nog een geweldige man leren kennen die echt onze harten heeft gestolen. Claudio is zijn naam. Hij komt uit Argentinie maar is verhuisd naar Australie. Hij heeft nog steeds een Spaans accent en dat charmeert hem. Hij heeft al veel gezien van Australie en nu was het eens tijd voor wat afkoeling in Tasmanie. Hij was ook werk gaan zoeken in Tasmanie. Hij had een baan gevonden als pizzabakker. Hij nam na werk altijd stukjes pizza mee of fruitsalade. Echt super lief en het was met liefde gemaakt; dat konden we proeven.
Helaas kreeg hij na 3 dagen te horen dat het bedrijf over was genomen door een andere baas. Altijd zo oneerlijk dat de lieve mensen op deze aarde soms zo worden behandelt.
Hopelijk vindt Claudio snel een nieuwe baan want deze man verdiend het beste. Jammer genoeg werd Claudio daarom verplicht om door te reizen want hier in Deloraine was geen baan voor hem. Op zijn laatste dag kwam hij nog even gedag zeggen en vertelde ons dat hij het niet te lang kon maken want anders raakte hij te geemotioneerd.

Heel fijn om dit soort mensen tegen te komen als je in de sleur zit van werken, eten, slapen. Dit geeft je weer nieuwe energie om door te gaan.

Brand:

Afgelopen dagen hadden we hier erg last van bosbranden.

De geur was hevig. Het rook eigenlijk naar een heel groot kampvuur. Omdat het de laatste dagen ook niet bij ons heeft gewaaid bleef de smog heel lang hangen. Ook leek het soms wel of het sneeuwde op het as wat naar beneden dwarrelde. We hadden zoiets beide nog nooit meegemaakt en het was erg apart.
Drie dagen geleden was de smog zelfs zo heftig dat de hele lucht donkergrijs was. Het leek net of er een hele heftige storm aan zou komen.
Op een website hebben we de brand in de gaten gehouden. Deze site wordt om de zo veel minuten verversd. Net een soort buienradar alleen dan voor bosbranden.
Vandaag staat er eindelijk wind en alle smog is weggeblazen.
Na 5 dagen zien we dan weer eindelijk blauwe lucht en hebben we weer frisse lucht.

Werk:

Qua werktempo gaat het erg goed. We zijn steeds sneller geworden met plukken en dat betekend dat we veel geld kunnen verdienen! De maand december hebben we veel kunnen sparen.

De blokken die we nu moeten plukken raken een beetje op. Er is weinig fruit en er zijn veel mensen waardoor we nu gemiddeld maar $120 pp verdienen. Wel een teleurstelling maar hopelijk komen er snel nieuwe blokken zodat we weer op een gemiddelde zitten van $200 a $250 pp.

Qua werksfeer is het niet leuk geworden. Er worden allemaal emmers met fruit gestolen. Gelukkig (even afkloppen) is er van ons nog geen emmer gestolen. Je zou denken dat het niet gebeurd als je met volwassenen werkt maar dat is alles behalve waar.
We hebben een nieuwe manager die tegen iedereen loopt te schreeuwen. Hij kan de stress niet aan. Hem negeren we dus gewoon lekker!
We hebben ook een Nederlandse jongen bij ons werken die verschrikkelijk is.

Even een klein klaag verhaaltje sorry! Komt ie:

Op werk moeten we allemaal onze sieraden afdoen. Natuurlijk is dit heel logisch want niemand wilt een stukje staal tussen zijn of haar fruit. Ik heb een piercing in mijn oor die ik al 5 jaar heb en niet uit krijg. We zijn ook verplicht een hoofddeksel te dragen vanwege de hygiene met je haar en het fruit. Allemaal heel logisch. Alleen omdat ik mijn piercing niet uitkreeg deed ik mijn haar erover en mijn hoofddeksel zodat niemand het kon zien.
Alleen Koen (onze verschrikkelijke collega) die heeft een piercing in zijn neus. In het tussenschotje van je neus zeg maar. Waar een koe hem normaliter heeft om het even voor iedereen duidelijk te maken. Hij draaide hem als het ware altijd naar binnen in zijn neus zodat niemand hem kon zien omdat hij hem ook niet uitkreeg. Ik gaf hem daar groot gelijk in want ik weet hoe irritant het is om een piercing te hebben die je niet uitkrijgt. Een andere jongen had Koen bij de quality mevrouw (zij gaat over de kwaliteit van het fruit en hygiene van de mensen) gelinkt met zijn piercing. De volgende dag had hij hem op werk laten uitknippen door een andere collega. Koen wist van mijn piercing en ging naar de quality mevrouw toe en zei dat ik hem ook nog in had en dat als hij het heeft gedaan, iedereen het moet doen. Super kinderachtig natuurlijk.

De dag was echt net begonnen en ik had mijn eerste emmer gevuld met fruit. Kwam de quality mevrouw in ene naar me toe en vroeg of ik me piercing nog in had waarop ik natuurlijk ja antwoordde want ik ga over zoiets niet liegen. Ze vroeg mij om hem uit te doen maar ik vertelde haar dat het echt niet ging. Ze werd een beetje geirriteerd en liep weg. 2 minuten later stond onze supervisor voor me neus. Zegt ie: Je moet hem nu uitdoen of je mag naar huis. Ik werd natuurlijk echt super pissig. Er worden elke dag bakken gestolen van mensen en zegt niks daarover. Wij komen altijd op tijd, wassen onze emmers na werk etc. en dan heb ik die piercing in en mag ik vertrekken? Ik werkte onderhand al 2 maanden met deze piercing en niemand heeft hem ooit gezien. Omdat ik hem echt niet uitkreeg moesten we naar huis. Super pissig waren we. Zo oneerlijk. Bijna hetzelfde als met Claudio. Altijd de verkeerde mensen die gestrafd worden voor zoiets. Na 3uur met een tang en een bebloed oor hebben we hem er uiteindelijk uitgekregen.

Onze werksfeer is natuurlijk veranderd door deze stomme situatie.
Natuurlijk heb ik de volgende dag even tegen Koen gezegd wat voor ontzettend zielig ventje hij is en dat Karma om de hoek staat. Ook de supervisor en quality heb ik even laten weten dat het niet goed was hoe ze gisteren hadden gehandeld met de situatie. Ze hadden me ook een pleister kunnen geven en een waarschuwing dat hij er morgen uit moest zijn maar voor deze optie kozen zij niet en stuurde ons naar huis. De supervisor en quality die groeten we niet meer in de ochtend. Tsja, het is niet leuk maar wat er gebeurd was; was ook niet leuk en fair.

Dus... Nu gaan we naar werk en negeren lekker.

Gelukkig hebben we ook leuke collega’s die dit soort momentjes dan gelukkig weten te verlichten.

Reizen:

Genoeg geklaag en gezeur! We gaan het maar eens even hebben over de reis :D

Bijna!!!! We mogen bijna weer reizen. We hebben er echt heel veel zin in en het begint ook al steeds meer te knagen.

6 maart gaat onze Ferry weer naar Melbourne. We hebben dan 88 dagen gewerkt in de agriculture en dat betekend dat we in aanmerking komen voor een second year visa. Dit visa geeft ons een jaar verlenging in Australie om te reizen en werken.

We hebben voor deze optie gekozen omdat onze reisplanning een klein beetje is aangepast. Neem het ons niet kwalijk als dit over een paar maanden weer veranderd want fantaseren en reizen is het heerlijkste wat er bestaat wat ons betreft!

6 maart komen we weer aan in Melbourne. Vanuit daar gaan we door naar Adelaide. Dit gaan we doen via de Great Ocean Road. Natuurlijk gaan we nog wat mooie plaatsen meenemen maar we vertellen jullie nu even ons globale plan.

Van Adelaide gaan we naar Perth. Rond april zijn we in Perth.
We willen namelijk erg graag met de walvishaaien zwemmen wat seizoensgebonden is vandaar dat we hier dan ook rond april willen zijn. Vanuit Perth gaan we door naar Darwin.

Rond juli/augustus zijn we in Darwin. Vanuit Darwin gaan we naar Bali, Lombok en de Gili eilanden. We hebben nog even doorgekeken op de landkaart en Borneo ligt eigenlijk ook best wel dichtbij. Daarom hebben we ervoor gekozen om Borneo ook mee te pakken. In Borneo willen we graag een trip maken om onze verre familie in het wild te zien: De Orang Utan.
Dit vonden wij wel een heel mooi idee en dit wilden we daarom graag met jullie delen.

De rest van onze reis houden jullie van ons tegoed want zoals jullie misschien ook al wel kunnen rekenen zijn we dan al bijna langer weg dan een jaar.

Sorry familie en vrienden maar het is gewoon allemaal zo ontzettend tof! We willen nog even genieten van dit leven voordat we weer terugraken in de sleur van het andere leven.

In maart gaan we dus weer reizen dus dat betekend dat we daarna weer heerlijk gaan schrijven over van alles wat we zien en meemaken.

Tot gauw lieve lezers!

Kus ons