10 September

Vandaag gaan we weer naar Taipei! Toch echt een voordeel om een dag van te voren je tas in te pakken, kan je lekker relaxed nog even een ontbijtje halen en alvast de lunch voor in de bus.

We wilden eerst een broodje bij de supermarkt halen maar besloten toch om Aowei mee te nemen naar zijn vaste ontbijt stekkie. Waar we natuurlijk weer de lekkere kipburger kozen. Aowei kon het nog steeds niet geloven dat we hem vandaag gingen verlaten, hij wilde nog wel een paar foto’s maken met zen drieen. Daar gingen we dan opweg naar Taipei. Toen we bijna bij de metro waren schoot ons gelukkig nog te binnen dat we onze waterflesjes waren vergeten, dus waren we snel even terug gelopen. Vol verbazing deed Aowei de deur open en we riepen; We’re staying one more week! Just kidding we forgot our water bottles. Hij kon er gelukkig wel om lachen en ging ze voor ons halen. Op het station kregen we toch gezeik nondeju, we moesten nog een keer pinnen omdat de bus reis net te veel was voor wat we bij ons hadden. Nergens werkten de pinautomaten met onze creditcards. We kregen steeds bonnetjes en een melding dat het mislukt was. Uiteindelijk een grote bank gevonden en zelfs die zei dat het niet mogelijk was. Onze laatste hoop was dan toch ons ING pasje gebruiken en ja hoor het werkte! Geld eindelijk gepint en snel naar het bus station gelopen. De tickets vielen ook nog eens goedkoper uit dan we dachten. Zat het toch nog een beetje mee. De bus reis duurde zo’n 5 uur, maar we hadden lekkere stoelen en mooie uitzichten, Ipodje aan en genieten maar. We kwamen aan op Taipei main station en ons hostel was in Ximen, maar 1 halte met de metro, chill! Ondanks dat het maar 3 minuten lopen was vanaf het station Ximen naar het hostel was het toch nog even zoeken. In dat opzicht zijn ze wel slecht met borden en richtingen. Eenmaal aangekomen moesten we naar de vierde verdieping, ook zo grappig eerste tweede en derde verdieping zijn gewoon huisjes of andere bedrijfjes en op de vierde verdieping was pas het hostel. Ingechecked tassen gedumpt eventjes het heerlijke 2 persoonsbed uitgetest (nee gewoon echt even gelegen!). We konden eindelijk weer naast elkaar liggen, heerlijk. We waren nog even door het district gelopen en hadden wat noodles en biertjes gehaald bij de supermarkt. Taiwanees bier smaakt prima! Proost! Nog even lekker met elkaar gepraat en een laatste avondrondje gemaakt buiten. Heerlijk dat levendige straatleven met eten en andere spulletjes. Nu tijd voor ons bedje!

Weltrusten!

11 September

We werden wakker en hadden eigenlijk helemaal niet zo goed geslapen, super luidruchtige mensen die totaal geen besef hebben van normen en waarden. Maarja dat terzijde, dan maar een lekker ontbijtje halen. Nadat we ons ontbijtje hadden opgegeten bij de bakker hebben we eignelijk rustig aan gedaan vandaag. We waren langs de straat markt van Ximen gelopen waar verschillende eettentjes waren en kunstenaars en mensen die optraden. Zo was er een man die super mooie portretten en landschappen kon maken van graffitti, altijd leuk om te zien natuurlijk. Echte artiesten, eigenlijk heel mooi dat ze op straat werken maar hun werk is eigenlijk meer waard dan straatkunst. Er was een groepje die een dans show gaf. Taiwanese style! Een mix van breakdance en een soort hiphop.

Toen het begon te schemeren begonnen we al weer trek te krijgen. Ergens in onze ooghoeken zagen we een pasta bar! Je moet natuurlijk nooit Europiaans gaan eten buiten Europa want dat is bijna altijd gedoemd om te falen. Maar als je maag knort denk je alleen maar aan de overheerlijke Italiaanse pasta gerechten en om eerlijk te zijn zagen de voorbeeld plaatjes er echt lekker uit. We kozen voor Pasta Pesto Chicken en Pasta Spicy Chicken. We zaten er nog geen 5 minuten of we kregen de bordjes pasta al voor onze neus. Dit kon niet anders dan dat ze van elke gerecht al grote pannen hadden klaar gemaakt dat zo opgeschept kon worden. De pesto was geen pesto en de spicy chicken was; tsja hoe zullen we het noemen? Apart! Dus hebben we ons maar op een lekker OREO ijsje getrakteerd. Hadden we in iedergeval nog een lekker toetje.

We gingen vroeg slapen want de volgende dag was het weer tijd voor actie.

Mt Qixing beklimmen, de hoogste berg van taipei!

12 september

Vandaag zijn we lekker vroeg ons bedje uit gegaan. Op naar de grootste berg van Taipei! Na een klein halfuurtje met het OV waren we bij het begin van de wandeling.

Het weer zat best mee. Best wel warm maar er stond gelukkig wel een briesje. We waren benieuwd wat voor weg het omhoog nu weer zal zijn. Onze eerste blik omhoog... We waren er eigenlijk al bang voor; TRAPPEN. Echt iets waar we ons niet op hadden verheugd. Maar de oudjes en joggers waren ook weer van de partij. Als we ze zien krijgen we meer respect en ergens ook innerlijke frustratie als een oud mannetje met gemak je voorbij gaat en zonder te hijgen Ni Hao.

Het was schijnbaar een erg populaire route. Het was heel erg druk met mensen; jong, oud en bijna geen enkele Europeaan. Na 2uur hadden we dan eindelijk de top bereikt 1120 meter hoog. Yes! Echt een lekker gevoel is dat als je de top bereikt na hard werken. Helaas was het in de bergen erg bewolkt. Omdat we zo hoog zaten was het ook meteen een stuk koeler. Gelukkig trokken de wolken soms weg zodat we toch nog van het hoge uitzicht konden genieten en snel wat mooie foto’s konden schieten van het prachtige uitzicht.

Na ongeveer een half uur te hebben gezeten wilden we eigenlijk weer naar beneden gaan. Op een gegeven moment kwamen een man een vrouw ook naar boven gelopen met een hond in hun armen. De hond leek wel dood! We schrokken allebei toen de man de hond neerlegte. De vrouw begon eerst wat in het Chinees te vertellen en daarna in het Engels. Het scheen een hond te zijn die was achtergelaten door zijn baasje. Hij bleef daar wachten op zijn baasje die niet meer terug zal komen. De man bleek van een animal shelter te zijn en had de hond verdoofd omdat ze hem weer naar beneden wilden hebben. Het verzoek van de vrouw was dus of iemand mee wilde lopen om af te wisselen met het dragen van de hond. Niemand drong aan en wij stonden eigenlijk al meteen klaar in de start blokken. Let’s do this! Het was nog een jonge hond en net zoals ieder ander dier verdient het een kans om een warm thuis te hebben. Niet nadenken gewoon doen.

We liepen met de mensen mee naar beneden en zo tilde Jimmy, een andere jonge jongenn en de man van de shelter de hond afwisselend naar beneden. Omdat hun Engels niet zo goed was, had ik (Sammy) ook geen idee wat voor anesthesie ze hadden gebruikt. De hond kwam halverwege de afdaling nog een keer bij. De hond was erg bang en ze prikten hem weer snel bij zodat hij nog even rustig bleef voordat hij in de auto zat. Ik als dierenartsassistente was het niet helemaal eens met bepaalde acties maar het is een ander land en die mensen zullen er wel ervaring mee hebben gehad.

Eenmaal beneden aangekomen was de hond weer wakker geworden. De man van de shelter pakte een grote kooi zodat de hond daar in kon. Op naar een nieuw huisje met een baasje die altijd van je gaat houden! Nadat ze hun spullen hadden ingeladen werden we vele malen bedankt en reden ze weg.

Wij een goede daad verricht en tegelijkertijd ook bekaf! Vanaf het punt waar we beneden kwamen hadden we nog mooie foto’s geschoten en hadden we de bus weer gepakt naar huis toe.

Eenmaal thuis hadden we even lekker gedouched. Ons tasje hadden we ook meteen ingepakt want morgen om 23uur s’avonds vertrekken we alweer naar Australie. De tijd vliegt voorbij!

Maar eerst gaan we morgen nog naar de Dierenpark in Taipei en daarna gaan we naar Maokong voor de theeplantages.

Nu lekker slaapie doen en tot morgen weer!

13 September

Vroeg op want we hebben een drukke dag! Vandaag naar de Dierentuin. En ja, natuurlijk moet er vandaag geen wolkje aan de lucht zijn en het heel erg warm zijn. De dierentuin was heel erg groot. Onze voetjes waren nog moe van het bergbeklimmen van de dag ervoor. Waar we eigenlijk voor kwamen waren de reuzen panda’s! Ze hadden er twee rond lopen en dat was toch een business daar, je kreeg een apart kaartje bij de ingang waar een tijd opstond, om die tijd moest je bij de panda’s zijn anders moest je opnieuw een kaartje halen met een nieuwe tijd. Je kreeg ook maar 10min de tijd om ze te zien. Bij de ingang leverde je je kaartje in en moest je met de menigte een pad belopen die zo langs de 2 panda’s gingen, je kreeg dus maar een keer de kans om ze goed te kunnen zien en wat foto’s te maken want je mocht niet meer terug. Desalnietemin was het een mooie ervaring om ze toch nog te zien, tuurlijk keuren we het niet goed want ze horen in het wild! Maar ze worden hopelijk goed onderhouden om zo het uitstervende ras toch nog in leven te houden. Ook zo grappig, in Nederland kost het volgens mij zo’n 20 euro entree voor de dierentuin, wij betaalde hier 30 taiwanese dollar per persoon, dat is omgerekend.. 1 euro per persoon, 1 euro.. Ongelovelijk toch. Na 2uur rond te hebben gewandeld hadden we het alle twee wel een beetje gehad. We waren moe en het was veelste warm. Eigenlijk wilden we alle twee liever naar de theeplantages dus gingen we naar Maokong wat vlakbij de dierentuin zat.

Om bij de theeplantages te komen gaat er een gondola omhoog en brengt je de bergen in naar de theeplantages. Blijkbaar waren we niet de enige die Maokong in onze gedachte hadden. Het was mega druk. We zouden een uur moeten wachten. Helaas kwam dat niet uit in onze planning en besloten we terug naar het hostel te gaan waar we onze tassen nog hadden achtergelaten. Eenmaal terug in het hostel mochten we nog gebruik maken van de faciliteiten voordat we richting het vliegveld gingen. Snel nog een noodle gegeten, potje yahtzee en het hostel in Sydney gemaild want we kregen een gratis shuttle bus ritje van het vliegveld naar het hostel. Daar gingen we dan, Taiwan was mooier dan we ooit gedacht hadden, 2 weken was eigenlijk te kort maar we hebben ons best gedaan om zoveel mogelijk te zien.

Now its time4ozz! Op het vliegveld was het wel goed geregeld en we waren mooi optijd nog 30min wachten en we konden inchecken. Hoe het mogelijk was weten we ook niet, maar toen we in de rij stonden om in te checken stond er een Nederlander achter ons. Hij hoorde ons praten en stond zelf ook vol verassing. Nederlanders?! Hoorde we iemand zeggen. En ja hoor daar stond Nick. Hij was op doorreis naar Australie. Hij had een soort gelijke vlucht als ons alleen ging hij in een keer door in plaats van een tussen stop van 2 weken in Taiwan. Ik zal het nog leuker maken, Nick was naar Australie gevlogen voor Defqon! Hij is fotograaf en maakt foto’s van verschillende DJ’s. Geweldig, wat kan de wereld toch klein zijn. Laatste biertje in Taiwan hadden we daarom dan ook met zijn drieen gedaan op het vliegveld.

See you down under!